"... η Κρονστάνδη είναι υψίστης ιστορικής σημασίας. Σήμανε τον επιθανάτιο ρόγχο του Μπολσεβικισμού. Απέδειξε σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η Μπολσεβίκικη δικτατορία και η Ρώσικη Επανάσταση είναι αντίθετες, αμοιβαία αποκλίνουσες. Η Κρονστάνδη ήταν η πρώτη λαϊκή απόπειρα απελευθέρωσης από την τυραννία του Κρατικού Σοσιαλισμού. Ήταν το πρώτο βήμα προς την Τρίτη Επανάσταση που ήταν αναπόφευκτη στη Ρωσία. Μακάρι το Διεθνές προλεταριάτο να πάρει τα διδάγματα από την εξέγερση της Κρονστάνδης για να φέρει στην ανθρωπότητα αληθινή ελευθερία και ευημερία."
-Alexander Berkman ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΣΟΒΙΕΤ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Ας είναι καταραμένοι όλοι οι τύραννοι!
Οι επιθυμίες των μαχνοβιτών επαναστατών αγροτών ήταν αρκετά όμοιες μ’ αυτές που ώθησαν συνδυασμένα ,το Φλεβάρη-Μάρτη 1921 ,στην εξέγερση των εργατών της Πετρούπολης και των ναυτών του οχυρού της Κρονστάνδης.
Οι εργαζόμενοι στην πόλη υπέφεραν ,ταυτόχρονα, από τις υλικές συνθήκες που είχαν γίνει απαράδεκτες εξαιτίας της έλλειψης τροφίμων ,καύσιμων ,μεταφορικών μέσων και εξαιτίας του όλο και περισσότερο δικτατορικού και ολοκληρωτικού καθεστώτος που κατέπνιγε και την παραμικρή εκδήλωση δυσαρέσκειας. Στα τέλη του Φλεβάρη, απεργίες ξέσπασαν στην Πετρούπολη ,Μόσχα και σε μερικά αλλά βιομηχανικά κέντρα. Οι εργαζόμενοι βαδίζοντας από το ένα εργοστάσιο στο άλλο ,κλείνοντας τα, αυξάνοντας τον όγκο των διαδηλώσεων τους με όλο και πιο πολλούς εργάτες ,ζητούσαν ψωμί και λευτεριά .Η εξουσία απάντησε με πυροβολισμούς ,οι εργαζόμενοι της Πετρούπολης με μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην οποία συμμετείχαν 10000 εργάτες.
Η κρονστανδη ήταν μια νησιωτική ναυτική βάση ,τριάντα χιλιόμετρα από την πετροπουλη ,στο κόλπο της Φιλανδίας ,που πάγωνε τον χειμώνα. Την κατοικούσαν ναύτες και μερικές χιλιάδες εργάτες που εργαζόταν στα ναυπηγεία του πολεμικού ναυτικού. Οι ναύτες της Κρονστάνδης είχαν παίξει πρωτοποριακό ρόλο στην επανάσταση του 1917.Σταθηκαν ,σύμφωνα με τα λόγια του Τρότσκι , «το καμάρι και η δόξα της ρωσικής επανάστασης»Οι πολίτες κάτοικοι της Κρονστάνδης αποτελούσαν μια ελεύθερη κοινότητα σχετικά ανεξάρτητη από την εξουσία .Στο κέντρο του οχυρού υπήρχε μια τεραστία πλατειά που έπαιξε το ρόλο του λαϊκού φόρουμ που ήταν σε θέση να περιλάβει περίπου 30000 άτομα.
Βέβαια οι ναύτες δεν είχαν πια ,στα 1921 ,ούτε την ίδια δύναμη ,ούτε την ίδια επαναστατική σύνθεση που είχαν το 1917.Προερχοταν ,σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από τους προκατόχους τους , από την αγροτική τάξη’ είχαν όμως διατηρήσει το ίδιο αγωνιστικό πνεύμα και εξαιτίας των προγενέστερων περγαμηνών τους ,το δικαίωμα να συμμετέχουν δραστήρια στις εργατικές συγκεντρώσεις της Πετρούπολης .Έστειλαν αντιπροσώπους στους εργαζόμενους που απεργούσαν στην παλιά πρωτεύουσα απεσταλμένους που απωθήθηκαν βιαία από της δυνάμεις της τάξης. Στην διάρκεια δυο μαζικών συγκεντρώσεων εγκολπώθηκαν τις διεκδικείς των απεργών εργατών .Στην δεύτερη ,την 1 Μάρτη, ήταν παρόντες 16000 ναύτες, εργάτες και στρατιώτες και παρά την παρουσία του του αρχηγού του κράτους, προέδρου εκτελεστικής επιτροπής Καλίνιν, πήραν απόφαση που ζητήσουν την σύγκληση ,έξω από τα πολιτικά κόμματα (και στις 10 επόμενες μέρες)μιας συνδιάσκεψης εργατών, κόκκινων στρατιωτών και ναυτών της Πετρούπολης και της Κροστάνδης. Ταυτόχρονα απαίτησαν την κατάργηση των πολιτικών αξιωμάτων (κανένα πολιτικό κόμμα δεν θα έπρεπε να έχει προνόμια)καθώς και την κατάργηση των κομμουνιστικών αποσπασμάτων μάχης στο στρατό και της κομμουνιστικής φρουράς στα εργοστάσια.
[……]Οι επαναστάτες ,πραγματικά ,ήθελαν να παραμείνουν στο επαναστατικό πεδίο. Ανέλαβαν να αγρυπνούν
πάνω στις κατακτήσεις της κοινωνικής επανάστασης .Τόνιζαν ότι τίποτα το κοινό δεν έχουν με όσους ήθελαν να
«ξαναφέρουν το κνούτο του τσαρισμού» και ,αν και δεν έκρυβαν την πρόθεση τους να ανατρέψουν την εξουσία των κομουνιστών ,δεν σήμαινε ότι ήθελαν να ξαναγινούν σκλάβοι οι εργάτες και οι αγρότες .Ούτε καν έκοβαν όλα τα γεφύρια ανάμεσα σ΄ αυτούς και το καθεστώς ,με το οποίο με το οποίο έλπιζαν ακόμη ότι «θα μπορούσαν να βρουν μια κοινή γλώσσα» Τέλος ζητούσαν ελευθέρια έκφρασης όχι για όλους ,αλλά μόνο για τους ειλικρινής οπαδούς της επανάστασης :αναρχικούς και «σοσιαλιστές της αριστεράς (με αυτή την διατύπωση απέκλειαν τους μενσεβίκους και τους σοσιαλδημοκράτες) » DANIEL GUERIN
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΔΗΣ
Στις 7 Μαρτίου 1921, στις 6:45 μ.μ. ένας καταιγισμός από πυρά πυροβολικού εξαπολύθηκε εναντίων της Κρονστάνδης. Όπως ήταν φυσικό και αναπόφευκτο η επίθεση αυτή δεν έμεινε αναπάντητη. Οι επαναστάτες της Κρονστάνδης αντεπιτέθηκαν όχι μόνο για να υπερασπιστούν τα δίκαια αιτήματά τους αλλά και να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε όλους τους εργάτες που καταπιέζονταν από τις Μπολσεβίκικες αρχές. Το άκουσμα της αντίστασής τους, έφτασε σε κάθε σημείο της σκλαβωμένης Ρωσίας. Όμως δεν βρήκαν υποστήριξη από άλλες περιοχές της Ρωσίας που άοπλοι και κάτω από την κατοχή των αποσπασμάτων του κόκκινου στρατού και της Τσεκά (μυστικής αστυνομίας) οι εργάτες δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στο πλευρό της Κρονστάνδης. Είναι δύσκολο να εκτιμηθούν οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές των υπερασπιστών της Κρονστάνδης. Όμως μια ασφαλής εκτίμηση ανεβάζει τον αριθμό των θανάτων πάνω από δέκα χιλιάδες, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν εργατών και αγροτών. Πολλοί άλλοι βρέθήκαν στα Μπολσεβίκικα μπουντρούμια και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Φιλανδία.
ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ
Η Π.Ε.Ε έστειλε το ακόλουθο ραδιογράφημα
Η κρονστάνδη σε όλους…σε όλους …σε όλους
Στους προλεταρίους όλου του κόσμου!
Τα εχθρικά αεροπλάνα ,σαν αρπακτικά πούλια ,πετάνε πάνω από την κρονστάνδη ,ρίχνοντας βόμβες και σκοτώνοντας τον άμαχο πληθυσμό. Παρόλα αυτά ,συνεχίζουμε να υπερασπίζουμε τα ιερά δικαιώματα των εργατών
Είναι απαραίτητο να μάθουν όλοι ότι αγωνιζόμαστε για την πραγματική εξουσία των εργαζόμενων ,ενώ οι κομμουνιστές Τρότσκυ και Ζηνόβιεφ κι η συμμορία τους σφάζουν και τουφεκίζουν ,μόνο για να διατηρήσουν την δικτατορία τους.
…θα συνεχίσουμε τον αγώνα που αρχίσαμε ως την τελική νίκη ή θα πεθάνουμε φωνάζοντας :ΖΗΤΩ ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΟΒΙΕΤ! ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΣΟΒΙΕΤ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ .
Σύντροφοι χρειαζόμαστε την βοήθεια μας εξεγερθείτε ενάντια στους κομισάριους που σας καταπιέζουν.
Ας είναι καταραμένοι όλοι οι τύραννοι!