Αντιεκλογικές δράσεις

Ανοίγω το θέμα για να ανεβάζουμε αντιεκλογικές δράσεις από όλη την Ελλάδα.

Λάρισα : Αντιεκλογική Αφίσα



ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ ΑΦΕΝΤΗ, ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΔΟΥΛΟΣ

Και πάλι έρχεται η στιγμή και η ώρα που πρέπει να φανείς υπόλογος των πράξεων σου και υπεύθυνος/η των πολιτικών σου επιλογών, συμμετέχοντας για ακόμη μια φορά στην πιο διαστρεβλωμένη και παραποιημένη δομή τροφοδοσίας αυτού του συστήματος, την εκλογική διαδικασία. Είναι αποδεδείγμενο ότι αυτη έχει αποτελέσει πλεον το ύστατο εργαλείο εγκαθίδρυσης των εξουσιαστικών φορέων, με στόχο τους κάθε φορά, τον όλο και μεγαλύτερο έλεγχο των ηνίων του κράτους και του κεφαλαίου. Η ψηφοφορία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά των περίφημων δημοκρατικών διαδικασιών, που στην ουσία ισχυροποιούν τη θέση των δήθεν «εκλεγμένων από το λαό» αντιπροσώπων και ανανεώνει την λογική και το κλίμα της εξουσιοδότησης σε προσωπα που φέρουν τάχα έμπιστη πολιτική φερεγγυότητα. Κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί τίποτα άλλο παρά μονάχα τη διαιώνιση του συστήματος πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας.

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι ψηφίζοντας αυτοπεριορίζουμε τη δύναμη μας ως πολιτικά υποκείμενα, εγκλωβιζόμαστε στη λογική της ανάθεσης, ενισχύουμε τη δημιουργία κοινωνικών εξουσιαστικών σχέσεων και αποκυρήσσουμε κάθε αξία και σημασία που έχει για μας η δυνατότητα αυτενέργειας και η επιλογή δράσης μέσω συλλογικών αυτόνομων και οριζόντιων δομών. Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία είναι μια κάλπικη «συμμετοχή στα κοινά» που προωθεί την παραίτηση από τον κοινωνικό αυτοκαθορισμός και την ανάθεση της καθημερινής μας ζωής και των κοινωνικών υποθέσεων σε κάποιον διαχειριστή ή «σωτήρα». Καμία απο τις πολλά υποσχόμενες πολιτικές προσωπικότητες του προσκηνίου δεν πρόκειται να πατάξει την εκμετάλλευση και την καταπίεση, εφόσον ο κάθε υποψήφιος που ανεβαίνει στο θρόνο, στο έδρανο, ή την πολυθρόνα, θα είναι πάντα στη θέση του αφεντικού και του εξουσιαστή. Η κάθε μορφη εξουσίας απο φύση της διαφθείρει αναγκαστικά τον εκλεγόμενο με αποτέλεσμα το να εκλέγεις έναν ή πολλούς αφέντες, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα, σημαίνει ν’ αποποιείσαι ουσιαστικά την ίδια σου την ελευθερια.

Βάση αυτού, αντιπροτείνουμε και προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, ως το εργαλείο της συλλογικοποίησης και λήψης αποφάσεων, το οποίο βασίζεται στην ισότιμη και οριζόντια συμμετοχή του ανθρώπου (συνελεύσεις γειτονιών, σωματεία βάσης εργαζομένων, αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια). Πρόκειται για ένα πεδίο συλλογικής λειτουργίας που γεννιέται από την άρση των κοινωνικών διακρίσεων και ανισοτήτων και επικεντρώνεται στην πρακτική της συνδιαμόρφωσης, όπου κύριο χαρακτηριστικό είναι η μεταβλητότητα, η μετατόπιση, η συναίνεση και η σύνθεση των απόψεων. Μια τέτοια δομή καταρρίπτει την αυθεντία του ψηφοφορικου ιεραρχικού συστήματος και την ανάγκη λήψης αποφάσεων με την επικράτηση της πλειοψηφούσας άποψης και την ανάδειξη αντιπροσώπων-εξουσιαστών. Γι’ αυτό το λόγο, υποστηρίζουμε τη βούληση για συλλογική σύγκλιση, μακριά από ανταγωνιστικές λογικές, ιεραρχικές αντιλήψεις και συστήματα πλειοψηφίας/μειοψηφίας.

Η αποχή, λοιπόν, από τις εκλογές δεν αποτελεί μια μείωση της πολιτικής σου υπόστασης αλλά σου επιτρέπει να εναντιωθείς και να αμφισβητήσεις εξολοκλήρου τα θεμέλια αυτού του συστήματος διαφθοράς που φτάνει ως και να σου καθορίζει επιβλητικά την καθημερινότητα σου. Με το να ψηφίζεις σημαίνει να παραιτεισαι απ’ τη δύναμη σου και να εγκλωβίζεσαι στη συνήθεια της κυριαρχίας απο άτομα που πάντα ήταν οι «ιδανικότεροι», οι «εξυπνότεροι» και οι «ανώτεροι» αυτής της κοινωνίας. Κανένας δεν πρόκειται να διεκδηκήσει για εσένα αυτά για τα οποία εσυ αγωνίζεσαι καθημερινώς να αλλάξεις. Ηρθε καιρός πλέον για αυτενέργεια και συλλογική δράση με στόχο να καταρρίψουμε όλη αυτή τη σφαίρα του ψέματος και των αυταπατών περί κράτους ,κομμάτων, πολιτικής και «άφθαρτων» πολιτικών.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΔΕΣΜΑ , ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Συνέλευση Αναρχικών Λάρισας

Athens Indymedia

ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ

της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανεργίας, της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας, του αποκλεισμού από την περίθαλψη, των κατασχέσεων, της καταστολής κάθε κοινωνικής-εργατικής κινητοποίησης, των επιστρατεύσεων των απεργών, της λειτουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών και φυλακών υψίστης ασφαλείας, της δράσης των νεοναζιστικών ταγμάτων εφόδου, της γιγάντωσης του κατασταλτικού νομικού οπλοστασίου του κράτους και των εκβιαστικών διλημμάτων του τύπου «υποταγή ή χρεοκοπία».

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ

Απέναντι σε μια κυβέρνηση που προσπαθεί να καταστείλει τους κοινωνικούς/ταξικούς αγώνες και τα κινήματα αντιπαρατίθεται μια αντιπολίτευση που προσπαθεί να τους απονευρώσει και να τους χειραγωγήσει προκειμένου να αυξήσει την εκλογική της επιρροή και να συμβάλει στην διαιώνιση του καπιταλισμού και του κρατισμού.

Η επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση επίπλαστης «ευμάρειας» και «κοινωνικής ειρήνης», πέρα από το ότι είναι πλέον εντελώς ανέφικτη, δεν μας είναι καν επιθυμητή. Καλός καπιταλισμός και κοινωνικό κράτος δεν υπήρξαν ποτέ και ούτε θα υπάρξουν. Κανένα πολιτικό μόρφωμα του κράτους και του κεφαλαίου δεν πρόκειται να “τιμωρήσει” το πολιτικό σύστημα που το δημιούργησε.

Για να απαλλαγούμε από τους δυνάστες μας δεν αναθέτουμε τη διαχείριση της ζωής μας σε νέους δυνάστες, δεν αναθέτουμε τη διαχείριση της ζωή μας στα χεριά κανενός αρχηγού-σωτήρα. Κανείς δε θα λύσει τα δικά μας προβλήματα κανείς δεν ενδιαφέρεται και δεν μπορεί να δώσει καλύτερες λύσεις από αυτές που μπορούμε μόνοι μας να σκεφτούμε και να πραγματοποιήσουμε.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

Η προσπάθεια του καθεστώτος να τρομοκρατήσει και να καθυποτάξει όσους οδηγεί στην εξαθλίωση, όσους θεωρεί ότι περισσεύουν και όσους συνεχίζουν να αντιστέκονται, η προσπάθειά του να μας μετατρέψει σε άβουλους παρατηρητές της καταστροφής της ζωής μας, δεν απαντιέται με εκλογές. Αντίθετα, η συμμετοχή στις εκλογές αποτελεί στάση συναίνεσης και αποδοχής του επιβαλλόμενου ολοκληρωτισμού.

Οι ριζοσπαστικοί αγώνες και οι εξεγέρσεις των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων που ξεσπούν η μια μετά την άλλη σε ολόκληρο τον κόσμο είναι αυτές που μεταφέρουν το φόβο στο στρατόπεδο των κυρίαρχων. Το όραμα μιας κοινωνίας ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης και ο κοινός μας αγώνας για αυτήν μπορεί να σπάσει το φόβο.

Απέναντι στη συνολική επίθεση του κράτους και των αφεντικών δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις. Το μέλλον μας, το μέλλον της τάξης μας είναι κοινό. Τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Μοιραζόμαστε αυτά που μας προβληματίζουν, συζητάμε και αγωνιζόμαστε μαζί για τη λύση τους. Δημιουργούμε αυτοοργανωμένες, αντιιεραρχικές δομές αλληλεγγύης και αγώνα στις γειτονιές μας, στους χώρους εργασίας μας, στα σχολεία και τις σχολές μας. Χτίζουμε σχέσεις αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας μεταξύ μας, ξεκινάμε να χτίζουμε τον κόσμο που θέλουμε εδώ και τώρα. Αναλαμβάνουμε τον έλεγχο και την ευθύνη για τη ζωή μας.

Στοχεύουμε στην καταστροφή του Κράτους και του Κεφαλαίου, στην καταστροφή κάθε σχέσης εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Αγωνιζόμαστε για την Κοινωνική Επανάσταση, για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό, για την Αναρχία.

Αναρχική συλλογικότητα Καθ’ oδόν

kathodon.espivblogs.net

Η αναδιάρθρωση του ελληνικού καπιταλισμού δεν μπορεί να σημαίνει παρά μόνο ένα πράγμα: την όξυνση της ταξικής επίθεσης από πλευράς κράτους και αφεντικών σε κάθε εργασιακό και κοινωνικό πεδίο. Την απαξίωση των μισθών και συντάξεων, την χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου, την υπερφορολόγηση και την υποβάθμιση των απο καιρό τώρα στοιχειωδών κοινωνικών παροχών, την εντατικοποίηση και επισφαλειοποίηση της δουλειάς, ακολούθησε ένα πρωτόγνωρο κοινωνικό μούδιασμα, μια αδυναμία του εργατικού κινήματος να απαντήσει, να οργανωθεί και να βάλει ένα φρένο σε αυτή την επέλαση.

Το κλίμα ηττοπάθειας που επικρατεί, παρουσιάζει τους μαζικούς αγώνες και αντιστάσεις ως ανώφελους και καταδικασμένους. Εκμεταλλευόμενοι την ρευστή αυτή κατάσταση, οι θιασώτες της εξουσίας -όποιας απόχρωσης και προσανατολισμού-προσπαθούν να ταΐσουν ελπίδες τους καταπιεσμένους με την μεγαλύτερη αυταπάτη των δημοκρατικών θεσμών: Την συμμετοχή στα κοινά μέσω της εκλογικής διαδικασίας. Το εκλογικό πανηγύρι αποτελούσε πάντα ιδανική μέθοδο αποπροσανατολισμού, εκτόνωσης και αφομοίωσης.

Απροσανατολισμού, γιατί μετατοπίζει την λύση των καθημερινών προβλημάτων στις πλάτες επίδοξων σωτήρων, εκτόνωσης κάθε φορά που ξεδιπλώνεται η δυναμική του κινήματος και πολλοί προσπαθούν να την μερήσουν στην κάλπη και αφομοίωσης, μέσω της ψευδαίσθησης οτι όλοι μπορούν να μοιραστούν την πίτα της εξουσίας.

Ιδιαίτερα σε επίπεδο ανάδειξης περιφερειακών και δημοτικών συμβουλίων, τα πράγματα γίνονται πιο σύνθετα. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι γνωστοί και οι γείτονες προσπαθούν να γίνουν διαχειριστές των τοπικών πολιτικών επιλογών της κεντρικής εξουσίας. Είναι γνωστό άλλωστε πως παρά τις περικοπές στους προϋπολογισμούς και τις εξαγγελίες για νοικοκυρέματα, το ρουσφέτι και σε αυτές τις εκλογές θα πάει γόνατο. Για μια κωλοσύμβαση 5μηνούς διάρκειας, ή καμιά πρόσληψη σε μαγαζί υποστηρικτή κάποιου δημάρχου, θα πουληθούν αξιοπρέπειες και συνειδήσεις. Ταυτόχρονα το παιχνίδι των συσχετισμών δυνάμεων όσων διεκδικούν την κυβέρνηση, πατάει πάνω στις ευρωεκλογές διαμορφώνοντας ένα εικονικό διακύβευμα (μιας και την ευρωβουλή ο περισσότερος κόσμος την έχει γραμμένη) και αποσκοπεί στην ουσία στην νομιμοποίηση του προγράμματος μιας φιλελεύθερης ή σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης της εξουσίας. Ένα ιδανικό άλλοθι δηλαδή για τους καπιταλιστές να συνεχίσουν να ισοπεδώνουν την ζωή μας και για τους φασίστες να το παίξουν δημοκράτες.

Η εκλογική διαδικασία υποτίθεται πως είναι το μέσο που εκφράζεται η λαϊκή θέληση. Δεν υπάρχει όμως πιο ουσιαστική συμμετοχή στα κοινά, απο τα κύτταρα που δημιουργεί η κοινωνία για να αντισταθεί στους δυνάστες της. Αν τα συνδικάτα δεν ήταν δεξαμενές ψηφοφόρων, αν συνελεύσεις ζωντάνευαν τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια τότε ίσως οι εκλογές να μην είχαν τέτοιο κοινωνικό αντίκτυπο. Κι όποιος περιμένει κόμματα, φορείς εξουσίας και γραφειοκρατικούς μηχανισμούς να κάνουν κάτι τέτοιο, είναι βαθιά νυχτωμένος.

ΕΣΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

eseioanninon.squat.gr

Στημένος και πάλι στην ουρά του ΟΑΕΔ, στοιβαγμένη και πάλι σε ένα δωμάτιο αναμονής πριν από τη συνέντευξη, εργαζόμενος part-time μήπως και βγάλεις το νοίκι που χρωστάς από τον Δεκέμβρη. Αγχωμένος να προλάβεις το επαγγελματικό ραντεβού στριμώχνεσαι στο λεωφορείο για να σου κόψει πρόστιμο κάποιος ελεγκτής, τρέξιμο μετά τη δουλειά για να παραλάβεις το παιδί σου από τον παιδικό σταθμό, ένας σεκιουριτάς σε κοιτάει επίμονα μήπως και κλέψεις τρόφιμα από το σούπερ μάρκετ που εργάζεται. Συνταξιούχος των500 ευρώ, μαθήτρια που δεν προλαβαίνει να ζήσει μέσα στο πρόγραμμασχολείουκαι φροντιστηρίου, διαρκώς επιτηρούμενος απόεκατοντάδες κάμερεςλες και πρωταγωνιστείς σε κάποιο reality show. Φοιτητής που μοιράζει φυλλάδια για να τη βγάλει,μετανάστρια που πουλάει παπούτσια στους δρόμους για να ζήσει, χουλιγκάνος και νεολαίος που η εμφάνισή του είναι αρκετή για να κάνει την αστυνομία να τον σταματήσει, να τον προσαγάγει, να τον ελέγξει σωματικά κάθε τρεις και λίγο. Αλυσοδεμένη στον καναπέ του σπιτιού σου παρακολουθώντας εκπομπές για να ξεχαστείς, που και που βολτάρεις για να δεις στις βιτρίνες αυτό που ποτέ δεν είχες πραγματικά ανάγκη και αυτό που ποτέ δε θα γίνει δικό σου, τα αντικαταθλιπτικά και οι βιταμίνες σε κρατάν στη ζωή. Σου κόψαν το ρεύμα και δε δέχτηκαν διακανονισμό, οι φόροι ήταν και φέτος μια ακόμα θηλιά γύρω από το λαιμό σου, οι ώρες σου περνάν πληκτικά μέσα στο σπίτι, σε τραγικές εξόδους- εκτονώσεις μια φορά τη βδομάδα, πρέπει να βγάλεις και τοστρατιωτικόσου για να μην έχεις μπλεξίματα και δε γουστάρεις να ακούς τον κάθε μαλάκα με γαλόνια να σου λέει τι να κάνεις…

ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΙ Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ

“Ότι σκατά είναι οι δήμαρχοι είναι και οι ψηφοφόροι” είχαμε ακούσει κάποτε και μας άρεσε, οπότε δεν έχουμε πάει ποτέ να ψηφίσουμε. Δεν είναι ότι πιστεύουμε ότι απέχοντας από τις εκλογές θα αλλάξει η ζωή μας. Πιστεύουμε όμως πως η συνειδητή εκλογική απεργία σε συνδυασμό με την οργάνωση, την αλληλεγγύη και τους αδιαμεσολάβητους, συγκρουσιακούς αγώνες των καταπιεσμένων μπορούν να ανατρέψουν το κλίμα ήττας που έχει εξαπλωθεί στα σκυθρωπά βλέμματα που συναντάμε μέσα στις καθημερινές μας διαδρομές στην μητρόπολη.

Το κράτος έχει καταφέρει να μας διασπάσει και να μας κάνει αδύναμους. Ο ντόπιος λέει μισεί τον μετανάστη, ο ιδιωτικός υπάλληλος τον δημόσιο υπάλληλο, ο έλληνας τον τούρκο, ο παοκτσής τον αρειανό, ο άντρας θεωρεί κατώτερη τη γυναίκα, τόσες και τόσες επίπλαστες ταυτότητες μας κόλλησαν στο κούτελο για να μας κρατάν διαιρεμένους, για να μας κάνουν να νοιώθουμε καλύτερα μέσα στη βαθειά αλλότρια ζωή μας. Και όλα αυτά για να ξεχάσουμε πως όταν στεκόμαστε ενωμένοι, πεισματάρηδες και αποφασισμένοι, μπορούμε ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ. Καμιά οικονομική δικτατορία και κανένα κατασταλτικό μέτρο δε μπορεί να κάμψει τους ανθρώπους που αγωνίζονται για την ίδια τους τη χειραφέτηση, η αλληλεγγύη μεταξύ μας φέρνει την αντοχή, η επίθεση και η άρνηση θυματoποίησης τη νίκη.

Και για να νικήσουμε χρειάζεται να δημιουργήσουμε τις ΣΧΕΣΕΙΣ εκείνες, που δε θα αναπαράγουν τις λογικές των διακρίσεων, του κέρδους, της εκπροσώπησης, της εξουσίας. Να δημιουργήσουμε τις σχέσεις που, βασισμένες στην αλληλεγγύη, θα μας κάνουν τόσο να ζήσουμε αξιοπρεπώς σε επίπεδο καθημερινότητας ανακαλύπτοντας τις δυνατότητες της συλλογικής μας ευφυΐας (καταλήψεις στέγης, αρνήσεις πληρωμών, επανασυνδέσεις ρεύματος, απαλλοτρίωση των απαραίτητων από τους ναούς της κατανάλωσης κλπ), όσο και να αντισταθούμε αποτελεσματικά απέναντι στην καταστολή, θυμούμενοι τη συλλογική μας δύναμη (διώξιμο ρουφιάνων της Δ.Ε.Η., των τραπεζών, των μπάτσων, αχρήστευση καμερών παρακολούθησης, σαμποτάζ σε χώρους εργασίας και σε υποδομές της καταστολής, συγκρουσιακές διαδηλώσεις και ομάδες αυτοάμυνας απέναντι στις επιθέσεις των μπάτσων κλπ).

Για να νικήσουμε χρειάζεται να οικοδομήσουμε εκ νέου και από κοινού το ΟΡΑΜΑ του αυτοκαθορισμού μας ως κοινωνικά όντα που βρίσκονται σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον, το όραμα ενός κόσμου χωρίς διακρίσεις, ταξικές ανισότητες, σύνορα, εμπόριο, ιδιοκτησίες, φυλακές, εξουσίες, αφεντικά και δούλους, πλούσιους και φτωχούς, “υγειείς και τρελούς”, “φυσιολογικούς και ανώμαλους”, “ντόπιους και ξένους”. Το όραμα μιας ζωής αδούλωτης, μιας ζωής που δε θα εποπτεύεται από κάμερες και περιπολίες μπάτσων, μιας ζωής χωρίς εμπορεύματα, μισθωτή εργασία και εκμετάλλευση, μιας ζωής που δε θα παρασιτεί πάνω στον πλανήτη καταστρέφοντας το περιβάλλον και θα βρίσκεται μακριά από τα φουγάρα και το γκρίζο των πόλεων, μιας ζωής που θα αξίζει να βιωθεί μέσα από την κοινοτική εμπειρία και μακριά από τα καλούπια της μαζικής ομοιομορφίας και του ατομικού/ συλλογικού επιθυμιτικού ευνουχισμού. Το όραμα μιας ζωής που πιθανώς να μας κάνει να χάσουμε πολλές από τις “ανέσεις” που μας προσφέρονται -τουλάχιστον ως σήμερα-, μιας ζωής που η ελευθερία θα υποσκελίζει την ασφάλεια, μιας ζωής γεμάτης ευθύνες που κανείς άλλος δε θα μπορεί να τις σηκώσει πέρα από εμάς τους ίδιους.

Για να νικήσουμε χρειάζεται να τολμήσουμε. Να τολμήσουμε ξανά. Να μη σταματήσουμε να τολμάμε. Να σπάσουμε το φόβο της καταστολής σε χίλια κομμάτια, να βρούμε τους τρόπους να αμυνθούμε αλλά και τα μέσα για να επιτεθούμε απέναντι της. Να βρούμε, γυναίκες και άντρες, τον ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ, με τον οποίο αξίζει να απαντήσουμε σε όλα αυτά που βιώνουμε, με τον οποίο αξίζει να προστατεύσουμε τις σχέσεις και το όραμά μας. Τον τσαμπουκά που στήνει οδοφράγματα και κάνει καταλήψεις, τον τσαμπουκά που κυνηγάει τις αστυνομικές περιπολίες και αγνοεί τις κρατικές εντολές, τον τσαμπουκά που αψηφά νόμους και δε θρέφει σεβασμό σε ειδικούς, σε εξουσίες, σε όσια και ιερά. Τον τσαμπουκά που ξεκινάει από το δε ψηφίζω και τελειώνει μονάχα στο: ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΙ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩ, ΝΙΚΑΩ…

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Δίαυλος αντινομίας, αναρχικοί-ες μέσα κι έξω από τις φυλακές της κοινωνίας/ χειρόγραφα από το απόλυτο/

αναρχικοί/ες από τις ανατολικές συνοικίες τις πόλης/ αναρχικός πυρήνας “θρυαλλίς”

Athens Indymedia