Ο χημικός πόλεμος της Συρίας «μεταφέρεται» στις ελληνικές θάλασσες

1.300 τόνοι νευροπαραλυτικών αερίων θα είναι "μετέωροί" στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Ιταλίας

Ύστερα από τις επιθέσεις με χημικά όπλα που προκάλεσαν χιλιάδες θύματα, κυρίως αμάχους και γυναικόπαιδα, ο ΟΗΕ και ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPSW ή ΟΑΧΟ) απαίτησαν από το καθεστώς Άσαντ να παραδώσει το χημικό του οπλοστάσιο ως τις 30 Ιουνίου. Ο «χασάπης» Μπασάρ ανταποκρίθηκε απρόθυμα –όχι όμως, ακόμα, πλήρως– και ο ΟΗΕ ανέλαβε να καταστρέψει το «καταραμένο» απόθεμα, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βρίσκεται σήμερα αποθηκευμένο σε δύο σκανδιναβικά πλοία στο συριακό λιμάνι της Λαττάκειας. Μέχρι εδώ, όλα καλά – ας πούμε. Το ζήτημα είναι ότι καμία χώρα δεν δέχτηκε να γίνει αυτό στο έδαφός της, οπότε η διαδικασία αυτή, που αφορά πάνω από 1.300 τόνους χημικών άγνωστης σύνθεσης, κυρίως νευροπαραλυτικά αέρια, αποφασίστηκε να γίνει στη Μεσόγειο, και συγκεκριμένα στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Ιταλίας!Η είδηση έχει ξεσηκώσει όχι μόνο οικολογικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά και παράκτιες κοινότητες που βρίσκονται στην επικίνδυνη ζώνη. Μαζικές κινητοποιήσεις είχαμε τις προηγούμενες μέρες σε Κρήτη και Κύθηρα, κι αν δεν το ξέρατε, είναι γιατί ελάχιστα καλύφθηκε από τον Τύπο και καθόλου από τα μεγάλα κανάλια – δεν «συμφέρει» ως θέμα, διαταράσσει την κοινωνική ειρήνη, πλησιάζει και η τουριστική σεζόν… Κανείς δεν θα ήθελε να ξέρει ότι κάνει μακροβούτια σε χημικές «σούπες» ή ότι τρώει καρκινογόνα μπαρμπούνια.

Υπερβολές, βεβαίως, αυτά τα τελευταία, διαβεβαιώνει ο πρόεδρος της ελληνικής Greenpeace Νίκος Χαραλαμπίδης. Πρόβλημα, όμως, υπάρχει: «Η υδρόλυση είναι μία αρκετά αξιόπιστη μέθοδος καταστροφής χημικών όπλων, με την έννοια ότι προκαλεί το μικρότερο δυνατό κακό… Το ζήτημα είναι πως όλο αυτό γίνεται με μια μυστικότητα κι αδιαφάνεια που δεν δικαιολογούν οι κανόνες ασφαλείας, πως δεν υπάρχει καμιά σοβαρή ενημέρωση των τυχόν θιγόμενων ή κάποιο σχέδιο πρόβλεψης για την περίπτωση ατυχήματος. Η γνώμη των κατοίκων δεν μετρά; Και ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν, ο μη γένοιτο, συμβεί μια αναποδιά;». Από κοινού με τα υπόλοιπα γραφεία της Greenpeace στην κεντρική και νοτιοανατολική Ευρώπη, το ελληνικό τμήμα της οργάνωσης είχε στείλει προ μηνός επιστολή, εκφράζοντας τις ανησυχίες της τόσο στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών όσο και στον ΟΗΕ. Αντί άλλης απάντησης, ο ΟΗΕ κάλεσε τους εκπροσώπους της Greenpeace για… ξενάγηση στο πλοίο του αμερικανικού ναυτικού που θα αναλάβει την επιχείρηση και το οποίο, προς το παρόν, αράζει στη ναυτική βάση της Ρότα στην Ισπανία. Ο δε στομφώδης και λαλίστατος, κατά τα άλλα, Ευάγγελος Βενιζέλος, προτίμησε την απόλυτη σιωπή. Τι πρόβλημα, εξάλλου, να έχει με τα χημικά στις θάλασσές μας μια κυβέρνηση, η αστυνομία της οποίας δεν διστάζει να μετατρέπει για ψύλλου πήδημα την πρωτεύουσα, και όχι μόνο, σε κανονικό «θάλαμο αερίων», χρησιμοποιώντας ακόμα και απαγορευμένα χημικά;

Έτσι κι αλλιώς, η κυβερνητική ενημέρωση προς περιφέρειες, δήμους και πολίτες για το θέμα της καταστροφής των χημικών της Συρίας υπήρξε ως τώρα εξαιρετικά φειδωλή. Καθόλου τυχαίες, οπότε, οι εντεινόμενες αντιδράσεις και η ανησυχία που απλώνεται στις δυτικές, ιδίως, παράκτιες περιοχές της χώρας: «Όχι, δεν θέλουμε τα χημικά στις θάλασσές μας, ούτε τη Μεσόγειο νεκρή λίμνη. Εμάς, τους άμεσα ενδιαφερόμενους, ούτε μας ρώτησε, ούτε μας συμβουλεύτηκε κανείς. Ζητάμε ειρήνη στη Συρία και σεβασμό στη ζωή και το περιβάλλον» λέει σχετικά η Αθηνά Γιαννουλάκη, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Χανίων και υποψήφια δημοτική σύμβουλος. Μιλά για περαιτέρω κινητοποιήσεις με διαμαρτυρία έξω από την Αμερικανική Βάση της Σούδας, αποστολή, ει δυνατόν, στολίσκου στο σημείο όπου πραγματοποιηθεί η υδρόλυση. Ήδη την ερχόμενη Κυριακή, σε προγραμματισμένη παγκρήτια συγκέντρωση στα Σφακιά, θα λάβει χώρα μια πρώτη «εν πλω» διαμαρτυρία. Αναμένεται, εξάλλου, διεθνοποίηση των δράσεων, με την Καλαβρία να συστρατεύεται στην κοινή υπόθεση. Η επαρχία της Νότιας Ιταλίας, από όπου θα αποπλεύσει προτού ξεκινήσει την επιχείρηση το αμερικανικό μηχανοκίνητο Cape Ray, έχει ήδη μια άσχημη προϊστορία, καθώς στη θάλασσά της η Μαφία «πόνταρε» παράνομα επί σειρά ετών τα χημικά απόβλητα του πλούσιου, βιομηχανικού Βορρά, όταν δεν τα έθαβε σε παλιά λατομεία και χωματερές, όπως είδαμε στην ταινία Gomorra. Ανησυχία υπάρχει και στην Κύπρο, όπου έχει στήσει βάση ο ΟΑΧΟ και όπου είναι επίσης πιθανό να ελλιμενιστεί το Cape Ray. Γιατί μπορεί η ανάγκη καταστροφής των χημικών της Συρίας να χαρακτηρίζεται «εξαιρετικά επείγουσα», αυτό όμως δεν μπορεί, ούτε πρέπει να γίνει με τρόπους που από πλευράς διαφάνειας, τουλάχιστον, θυμίζουν ενοχλητικά τους μαφιόζικους.

lifo