«Αρχαιοελληνικές» σβάστικες, «ελληνοπρεπή» τατουάζ και παραμύθια για α(γ)ρίους

Πηγή φωτογραφίας: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ





«Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τον Αδόλφο μου». Με αυτή την εύστοχη ατάκα σχολιάστηκε στα σόσιαλ μίντια η φωτογραφία από το πρωτοσέλιδο του Πρώτου Θέματος της Κυριακής 4/8/2013, που έδειχνε τον βουλευτή της Χρυσής Αβγής Ηλία Κασιδιάρη να λιάζεται στην παραλία με μια οξυζεναρισμένη ξανθιά, που εκ των υστέρων μάθαμε ότι είναι η «Μις Τουρισμός».
Το στιγμιότυπο αυτό από την προσωπική ζωή της ναζιστικής τηλεπερσόνας δεν θα προκαλούσε από μόνο του καμιά αίσθηση. Μάλιστα θα ερχόταν να προστεθεί σε μια σειρά ακόμη life style δημοσιεύματα που από όταν το μόρφωμα μπήκε στη Βουλή, ασχολούνται ακόρεστα με οτιδήποτε αφορά τις «πιπεράτες» πτυχές του νεοναζισμού: με τα τακούνια της Ζαρούλια, το γάμο του Παναγιώταρου, τα ρούχα του Κασιδιάρη που πλένει ακόμα η μαμά του ή το σαμπουάν που βάζει στην κόμη του ο Μπαρμπαρούσης. Η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά εκείνο που τράβηξε την προσοχή όλων δεν ήταν τα κιτς παντοφλάκια του Κασιδιάρη, αλλά μια σβάστικα να, με το συμπάθιο, που έχει σχεδιασμένη στο αριστερό του μπράτσο.

Αμέσως θυμηθήκαμε ότι το τουρλουμπούκι της μαιανδροσβάστικας είναι άμεσα εμπνευσμένο από ένα παλιότερο εξώφυλλο του περιοδικού Χ.Α. από το μακρινό 1986.
6.

Και οι δύο σβάστικες, βεβαίως, εμφανίζουν την ίδια απόκλιση 45 μοιρών από τον οριζόντιο άξονα, όπως το σύμβολο στη ναζιστική σημαία.

Σιγά τα χρυσά ωά, θα πει κανείς. Όλος ο βίος και η πολιτεία της Χρυσής Αβγής είναι μια πιστή αντιγραφή της ναζιστικής ιδεολογίας: τα σύμβολα, η ρητορική, η αρθρογραφία, η επιχειρηματολογία, τα συνθήματα, οι ύμνοι, η αισθητική, η πρακτική, η θέαση της ιστορίας, οι ενδυματολογικές επιλογές, ακόμη και η ίδια η ονομασία της οργάνωσης, έλκουν την καταγωγή τους από το σκοτεινό ναζιστικό παρελθόν. Το τατουάζ του Κασιδιάρη περιμέναμε για να αντιληφθούμε ότι η Χρυσή Αβγή είναι η ολική επαναφορά του γερμανοτσολιαδισμού;

Απάτη, δειλία και ψέματα

Αυτό που προκαλεί εντύπωση κάθε φορά που οι πολιτικάντηδες του νεοναζιστικού μορφώματος έρχονται αντιμέτωποι με τις κατηγορίες για φιλοχιτλερισμό, είναι η ευκολία με την οποία απαρνούνται την ιδεολογία τους. Κανείς από αυτούς δεν διαθέτει τα ελάχιστα ψήγματα θάρρους για να παραδεχτεί ότι αυτό που πλασάρει στο απελπισμένο κοπάδι των νεόπτωχων νοικοκυραίων είναι στην πραγματικότητα μια ελληνοποιημένη εκδοχή της χιτλερικής ιδεολογίας.

Οσάκις αποκαλύπτεται η στενή σχέση των χρυσαβγιτών με τα ναζιστικά τους πρότυπα, οι «ασυμβίβαστοι μαχητές» σκίζουν τα μιλιταριστικά ιμάτιά τους ότι όλα αυτά είναι συκοφαντίες, ότι η Χ.Α. είναι ένα ελληνικό πατριωτικό κίνημα κ.ο.κ. Το «ελληνοπρεπές» Sieg Heil που φέρει σε τατουάζ ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος στο αριστερό του μπράτσο και αποτυπώθηκε σε φωτογραφία κατά τη διάρκεια ρατσιστικής αιμοδοσίας, βρέθηκε πριν από μήνες στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Θυμηθείτε με τι επιχειρήματα του χαμού προσπάθησε τότε ο ναζιστής βουλευτής να δικαιολογήσει το χιτλερικό τατουάζ.

Κάπως έτσι, και με την καθ΄όλα προβλέψιμη δόση κασιδιάρικου τσαμπουκά, επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για τον αγκυλωτό σταυρό ο συνοδός της ξανθιάς μοντέλας. Μην πάει το μυαλό σας στη σκέψη ότι ο εκλεκτός χρυσαβγίτης των media έκανε το συγκεκριμένο τατουάζ επειδή είναι ναζιστής. Ο λόγος που το έκανε είναι η ενασχόλησή του με την αρχαία τέχνη!

Διαβάστε με τι αποστομωτικά λόγια απάντησε σε όσους παρεξήγησαν τους συμβολισμούς του τατουάζ του:

   Μείζον πολιτικό θέμα προέκυψε για ένα σύμβολο που έχω χαραγμένο εδώ και μία και πλέον δεκαετία στον αριστερό μου ώμο. Κάποιοι ανόητοι και ανθέλληνες αμφισβήτησαν την ελληνικότητα αυτού του συμβόλου.
   Επειδή τα λόγια συνθλίβονται από την Αλήθεια που εμπεριέχουν οι εικόνες, θα παραθέσω ως απάντηση μία σειρά έργων της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Έτσι απλά, για να καταρρεύσει η γελοία προπαγάνδα δεκαετιών, που μοναδικό σκοπό έχει να αμαυρώσει τη μοναδική Ιδέα που οδηγεί τα έργα, τις πράξεις και τις ζωές μας. Η Ιδέα αυτή είναι η Ελλάδα.

Πηγή (ανοίξτε με δική σας ευθύνη)

Στη συνέχεια ο ελληνολάτρης νέος τρίβει στα μούτρα των «ανθελλήνων» κάμποσες φωτογραφίες με αρχαίες και σύγχρονες απεικονίσεις αγκυλωτών σταυρών από αρχαιολογικά ευρήματα, μωσαϊκά, διακόσμους κ.ο.κ. Οι φωτογραφίες αυτές υποτίθεται πως «αποδεικνύουν» ότι ο λόγος που ο Κασιδιάρης σχεδίασε τη σβάστικα στο μπράτσο του δεν έχει να κάνει με τα ρατσιστικά του πιστεύω και τη λατρεία του προς τον Χίτλερ, αλλά με τα μουσειολογικά του ενδιαφέροντα.
«Η σβάστικα είναι αρχαιοελληνικό σύμβολο».
Ένα παραμύθι για α(γ)ρίους.

Ο ισχυρισμός ότι η σβάστικα διαθέτει κάποια «ελληνικότητα» έχει τόση βάση, όση βάση μπορεί να έχει ο ισχυρισμός ότι αποτελούν «ελληνικά σύμβολα» το τετράγωνο, ο ρόμβος, ο κύκλος και ο σταυρός.

Η σβάστικα δεν συναντάται μόνο σε ελληνικά αγγεία, ασπίδες και πανοπλίες για να διεκδικεί μια ελληνική μοναδικότητα. Απεναντίας, έχει εμφανιστεί σε τόσα αρχαιολογικά ευρήματα τόσων πολλών πολιτισμών σε ολόκληρο τον πλανήτη, που μάλλον πρέπει να θεωρηθεί ένα σύμβολο με οικουμενικό χαρακτήρα χωρίς φυλετικούς φραγμούς. Μάλιστα έχει εμφανιστεί και σε πολιτισμούς αρχαιότερους του ελληνικού, σε περιοχές όπως η Περσία, η Κίνα και οι Ινδίες. Επομένως αν θα έπρεπε σώνει και καλά να αναζητήσουμε κάποια εθνικότητα της σβάστικας, σίγουρα αυτή δεν θα ήταν ελληνική, όπως ισχυρίζεται ο ξερόλας Κασιδιάρης.

Για τους αρχαίους λαούς, και όχι μόνο για τα φύλα του ελλαδικού χώρου, η σβάστικα δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα απλό σύμβολο καλοτυχίας και ευημερίας. Η ίδια η λέξη »σβάστικα» είναι σανσκριτικής προέλευσης. Αποτελείται από τις λέξεις su- («καλό») και – asti («έστω», δηλ. «να είναι»). Η σύνθετη λέξη suasti σημαίνει ευημερία, ενώ με την προσθήκη της κατάληξης -ka (που σημαίνει «ψυχή»), μεταφράζεται ως «εκείνο που συνδέεται με την ευημερία», το «ευοίωνο» ή αλλιώς «γούρι».

H παλιότερη καταγραφή της λέξης suastika με αυτή την έννοια, βρίσκεται στο «Χαριβάμσα» (σανσκρ.: «Η γενεαλογία του Χάρι [=Βισνού]), ένα σημαντικό έργο της σανσκριτικής λογοτεχνίας με 16.374 στίχους σε έμμετρη μορφή, από τον 1ο ή 2ο μ.χ. αιώνα.

Ως αρχαιότερα ευρήματα όπου έχει πιθανολογηθεί η πρώτη εμφάνιση σβάστικας στην ιστορία θεωρούνται τα βραχιόλια από ελεφαντόδοντο που βρέθηκαν στον παλαιολιθικό οικισμό Μετσίν στη σημερινή Ουκρανία (γύρω στο 10.000 π.Χ.):

Μεταγενέστερες πιθανές εμφανίσεις της σβάστικας έχουμε κατά τη νεολιθική εποχή σε κεραμικά από το σπήλαιο Ντεβετάσκα της σημερινής Βουλγαρίας (περίπου 6.000 π.Χ.), αλλά και ευρύτερα στο νεολιθικό πολιτισμό Βίντσα, που άκμασε ανάμεσα στην 6η και την 3η χιλιετία π.Χ. κατά μήκος του ποταμού Δούναβη.Η πρώτη βεβαιωμένη εμφάνιση του συμβόλου φαίνεται να είναι σε σφραγίδες από τον πολιτισμό της κοιλάδας του Ινδού κατά την εποχή του Χαλκού (περ. 4η χιλιετία π.Χ.):
Παρόμοια σύμβολα εμφανίζονται από την εποχή του Χαλκού σε αγγειοπλαστική περιοχής της Ρωσίας, σε σχέδια του βόρειου Καύκασου (πολιτισμός Koban), του Αζερμπαϊτζάν, των Σκυθών και των Σαρματών, ενώ δεν είναι λίγες και οι εμφανίσεις τους σε ευρήματα της εποχής του Σιδήρου που βρέθηκαν στην Κίνα, στην Ιαπωνία, αλλά και στην Κορέα.Όσο μπαίνουμε στους ιστορικούς αιώνες, η σβάστικα χρησιμοποιείται πλέον από τους ινδοευρωπαϊκούς πολιτισμούς, όπως των Ινδοϊρανών, των Κελτών, των Ελλήνων, των γερμανικών φύλων και των Σλάβων, συνηθέστερα ως επαναλαμβανόμενο διακοσμητικό μοτίβο και σπανιότερα ως μεμονωμένο σύμβολο. Η αναπαραγωγή βέβαια συνεχίζεται από τους Ρωμαίους και μέσω αυτών μεταδίδεται στη ρομανική και τη γοτθική τέχνη της δυτικής Ευρώπης. Σβάστικες επίσης έχουν βρεθεί σε προκολομβιανούς πολιτισμούς των ιθαγενών της Βόρειας Αμερικής, στην Αίγυπτο και σε φυλές της Αφρικής.Μέχρι και σήμερα η σβάστικα αποτελεί ιερό σύμβολο του Ινδουϊσμού, του Βουδισμού και του Ζαϊνισμού.Ας δούμε μερικές από τις πολυάριθμες απεικονίσεις της:
Χρυσό περιδέραιο από το Marlic, μια αρχαία τοποθεσία κοντά στο Rudbar του Ιράν (1η χιλιετία π.Χ.)
Ετρουσκικό μενταγιόν (περ. 700-650 π.Χ.)
Μελανόμορφο ελληνικό αγγείο με τη θεά Άρτεμη πλαισιωμένη από ζώα (περ. 700 π.Χ.)
Αρχαίο ρωμαϊκό μωσαϊκό στη La Olmeda της Ισπανίας.
Χτένα από τον αρχαιολογικό χώρο του Nydam Mose στη Δανία (περ. 200-400 μ.Χ.)
Πύργος του αρμενικού φρουρίου Ani (10ος αιώνας μ.Χ.)

Χάραξη σε παράθυρο των μονολιθικών ορθόδοξων εκκλησιών στη Λελιμπέλα της Αιθιοπίας (12ος αιώνας μ.Χ.).
Έμβλημα δημοτικού σχολείου της Σιγκαπούρης.
Μπρούντζινος κλωβός σε βουδιστικό ναό κοντά στο Τόκιο της Ιαπωνίας.
Το κατώφλι ενός διαμερίσματος στη Μαχαράστρα της Ινδίας.
Ναός της Κορέας
Πατέντα που χρησιμοποιήθηκε από λαούς της Γκάνας στην Αφρική για τη μέτρηση του βάρους του χρυσού.

Ως μυστικιστικό σύμβολο πλαισιωμένο από εβραϊκά γράμματα, από το ιουδαϊκό καμπαλιστικό έργο «Παρασάτ Ελιέζερ».

Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…

Μετρήσατε σε πόσους πολιτισμούς συναντάται το συγκεκριμένο σύμβολο; Γιατί εμείς χαθήκαμε στο μέτρημα.  Ο Κασιδιάρης λέει ότι είναι ανόητος όποιος αμφισβητεί την ελληνικότητα της σβάστικας. Σύμφωνοι. Τότε όμως εξίσου ανόητος πρέπει να θεωρηθεί και όποιος αμφισβητεί την ουκρανικότητα, την ινδικότητα, την δανικότητα, τη γκανικότητα, την αιθιοπικότητα, την κινεζικότητα, την ιαπωνικότητα, την ετρουσκικότητα, την κορεατικότητα ή ακόμη και την… εβραϊκότητά της!

Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο Κασιδιάρης αποφάσισε να χτυπήσει το συγκεκριμένο σύμβολο στο μπράτσο του. Και ο λόγος αυτός σχετίζεται αποκλειστικά με το γεγονός ότι το σύμβολο αυτό χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς Ναζί, δηλαδή τους ιδεολογικούς προγόνους κάθε συνειδητοποιημένου χρυσαβγίτη.

Οι Ναζί το καπηλεύτηκαν, το υιοθέτησαν, του άλλαξαν τα φώτα με τους μεταφυσικούς μυστικισμούς τους, το επέβαλαν ως σύμβολο μίσους, ρατσισμού, θανάτου και φυλετικής εξόντωσης και τέλος το κατέστησαν ένα σύμβολο αποτρόπαιο και συνώνυμο της φρίκης, για όσο τουλάχιστον η ανθρωπότητα θα διαθέτει μνήμη.

Το Jungle-Report παρουσίασε στο παρελθόν ένα αξιόλογο γερμανικό ντοκιμαντέρ για τις απαρχές της χρήσης του αγκυλωτού σταυρού στη σύγχρονη εποχή. Το ντοκιμαντέρ αυτό παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το μυστικιστικό υπόστρωμα που είχε καλλιεργηθεί κατά τον 19ο αιώνα από τους «Λιακόπουλους» εκείνης της εποχής, πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν αργότερα κάποιοι για να εδραιώσουν τα παρανοϊκά ιδεολογήματα της «Θούλης», της «άριας φυλής» και των «αρχέγονων συμβόλων» της.

Είναι απορίας άξιο, γιατί ο Κασιδιάρης περιορίστηκε να ανεβάσει φωτογραφίες από τις απεικονίσεις της σβάστικας σε έργα της αρχαίας ελληνικής τέχνης και δεν παρέθεσε ούτε μία από τις απεικονίσεις αυτού του συμβόλου σε πολυάριθμους άλλους πολιτισμούς. Μάλλον γιατί έτσι θα γκρεμιζόταν ο ισχυρισμός της προσήλωσης στην «ελληνικότητα», αφού από έναν χρυσαβγίτη μπορείς να τα περιμένεις όλα, αλλά όχι και να υπερασπίζεται την… διαπολιτισμικότητα του συμβόλου που φέρει ως τατουάζ.

Το γεγονός ότι επικαλείται μόνο την αρχαιοελληνική εκδοχή του αγκυλωτού σταυρού κάνοντας ότι αγνοεί παντελώς την πολύ πρόσφατη και νωπή ναζιστική του χρήση, αποδεικνύει ότι ο κύριος αυτός θεωρεί τους οπαδούς του βλάκες. Και σε αυτό θα συμφωνήσουμε απόλυτα μαζί του.

Γιατί μόνο ένας βλαξ θα πίστευε ότι το πιο προβεβλημένο στέλεχος ενός ανοιχτά ναζιστικού κόμματος έκανε τατουάζ τον αγκυλωτό σταυρό για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός από τη λατρεία του για τον Χίτλερ και το Τρίτο Ράιχ.

Γι” αυτό άλλωστε δεν είχε κανένα πρόβλημα να συμπεριληφθεί το τατουάζ του που όλοι είδαμε σε φωτογραφικό αφιέρωμα του περιοδικού «Αντεπίθεση» με θέμα τα ναζιστικά τατουάζ (η μαιανδροσβάστικα του βουλευτή της Χ.Α. σε κύκλο, κάτω αριστερά). Το αφιέρωμα φέρει τον ελληνοπρεπή τίτλο «Tattoo88!», όπου «88» στη συνθηματική αριθμολογία των νεοναζί σημαίνει Heil Hitler.

«Αντεπίθεση», τεύχος 30, Σεπτ.-Οκτ. 2007, σελ. 20-21.

Απλά και ξεκάθαρα, για να ξεμπερδεύουμε με την προπαγάνδα για ηλίθιους: Ο κύριος αυτός με τη σβάστικα που βαράει 60χρονες γυναίκες και προαναγγέλλει άνανδρες κρυπτείες είναι ναζιστής.
Ναζιστής.
Όχι κινούμενος καμβάς αρχαίας ελληνικής τέχνης.
«Ελληνικότητα» ή ρεβάνς του γερμανικού ναζισμού;

Ποια Ζακλύν Ντε Ρομιγύ; Αυτός ο ελληνοπρεπής νέος από το Ιλινόις με το «αρχαιοελληνικό» σύμβολο στην κούτρα του είναι ο καλύτερος πρεσβευτής του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό.

Μέσα στην πλημμύρα της οικονομικής ύφεσης, η πιο δυσάρεστη συνέπεια υπήρξε το ξεχείλισμα του βόθρου που τόσα χρόνια γέμιζε κάτω από τα πόδια μας. Φυσικό είναι επομένως, μέσα στον χαλασμό, τα ναζιστικά βοθρολύματα να διεκδικούν τη ρεβάνς που επί δεκαετίες προσδοκούσαν. Πρώτο θύμα αυτής της ρεβάνς η ιστορία, αφού τα ελληνόφωνα τάγματα εφόδου έχουν ως διακηρυγμένο στόχο το ξαναγράψιμό της, σύμφωνα και με τις Πολιτικές τους Θέσεις: «Επανεγγραφή των ιστορικών βιβλίων και έμφαση στο μάθημα της Ελληνικής Ιστορίας. Ειδικές εξετάσεις για τους διδάσκοντες ώστε να επιβεβαιωθεί το γνωστικό τους επίπεδο και η εθνική τους συνείδηση».

Για να επιτευχθεί αυτή η χρυσαβγίτικη «επανεγγραφή της ιστορίας» το ναζιστικό μόρφωμα χρησιμοποιεί μια αναχρονιστική και αντιεπιστημονική εικόνα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Η εικόνα αυτή δεν είναι άλλη από εκείνη που μπορούμε να αντικρύσουμε μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της ναζιστικής μυθολογίας.

Είναι τέτοια η προσπάθεια των σύγχρονων ταγματασφαλιτών να δικαιώσουν τον παππού τους τον Αδόλφο, που φτάνουν στο σημείο να παραχαράξουν όλη την ιστορία της αρχαιότητας προς όφελος των οραμάτων του Γκαίμπελς. Η δημοσιογραφική ομάδα του Ιού έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά σε πρόσφατες μελέτες της, αποδεικνύοντας ότι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ονειρεύονται οι «θεωρητικοί» της οργάνωσης δεν αποσκοπεί σε τίποτα άλλο από την εμπέδωση μιας διαστρεβλωμένης «ελληνικότητας», έτσι όπως την εξέφραζαν οι ιδεολογικοί ταγοί του Τρίτου Ράιχ:

Στο «Αλφαβητάρι του ναζισμού» γίνεται μια πολύ καλή ανάλυση σχετικά με την άποψη των χρυσαβγιτών για αυτά που αποτελούν τη σχολική διδακτέα ύλη, με βάση τα επίσημα κείμενα, ντοκουμέντα και δημοσιεύσεις στον ιστότοπο της οργάνωσης, τα περισσότερα εντελώς πρόσφατα, του 2013.

Η άλλη πρόσφατη μελέτη του Ιού («Ο μισελληνισμός των ελληναράδων») που επίσης προκάλεσε αλλεπάλληλα εγκεφαλικά στους ινστρούχτορες των νεοναζί, είναι και αυτή ενδεικτική του πώς οι νοσταλγοί του «χιλιόχρονου Ράιχ» αντιλαμβάνονται τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό μέσα από το πρίσμα του ναζισμού. Με τον ίδιο τρόπο δηλαδή που τον αντιλαμβάνονταν και οι Γερμανοί κατακτητές.

Η ναζιστική ανάγνωση της αρχαιότητας αποτελεί πάγια προπαγανδιστική τακτική της οργάνωσης. Όπως γράφει ο Δημήτρης Ψαρράς στο βιβλίο του «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής»:

   (Τα έντυπα της Χ.Α.) περνούν το υπόγειο μήνυμα ότι ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε φιλελληνικό ρεύμα, κατά συνέπεια δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ ελληνικού εθνικισμού και ναζισμού.

(Δ. Ψαρράς, «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», εκδ. Πόλις, Αθήνα 2012, σελ. 254)

Στην απάντηση προς τους «γελοίους υβριστές του», ο Κασιδιάρης παραθέτει πρώτη-πρώτη τη χρυσελεφάντινη ασπίδα του Φιλίππου Β’:







Προκαλεί μάλιστα τους «καραγκιόζηδες» που «επιμένουν να μιλάνε για «απαγορευμένο σύμβολο»», αφού του κόψουν το χέρι, να καταστρέψουν την ασπίδα του Φιλίππου μαζί με όλα τα έργα τέχνης που μας υπέδειξε.
Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που οι χρυσαβγίτες αναφέρονται στο συγκεκριμένο αρχαιολογικό εύρημα. Ο Δημήτρης Ψαρράς στη «Μαύρη Βίβλο» μας θυμίζει ότι το μακρινό 1992 η Χ.Α. είχε δημοσιεύσει τίτλο με άρθρο «Η Ιερή Ασπίδα του Φιλίππου του Β’» (τ. 74, 15/10/1992, σ. 31-32). Η περιγραφή που κάνει ο αρθρογράφος στον διάκοσμο της ασπίδας της Βεργίνας και οι ερμηνείες που δίνει για το συμβολισμό της σε κάνουν να τραβάς τα μαλλιά σου:

   «Η παρουσία της σβάστικας δεν είναι καθόλου τυχαία. Αντιθέτως, δηλώνει τον ύψιστο βαθμό φυλετικής συνειδητοποίησης ενός εκλεκτού τμήματος του ελληνικού έθνους, το οποίο γνωρίζει και τιμά τις άριες καταβολές του. Ο Αγκυλωτός Σταυρός (Σβάστικα), όπως ήδη οι αναγνώστες του περιοδικού γνωρίζουν, είναι το κατεξοχήν Ιερό Σύμβολο της Ηλιακής Θρησκείας των Αρίων Λαών […] Εμείς οι Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές του Λαϊκού Συνδέσμου δίνουμε τη δική μας ιδιαίτερη μάχη για τη διατήρηση της Αρίας μας ταυτότητας. […] Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε, ο Αγκυλωτός Σταυρός της Ιερής Ασπίδας του Φιλίππου θα παραμένει αιώνια για να μας θυμίζει τις ιστορικές καταβολές του Ελληνο-Αρίου Έθνους».

(ό.π., σελ. 323-324)
Γιατί τέτοιο κόλλημα με το «Αγχιβασίην»;
Αλλά και για την φράση που βρίσκεται σε σχήμα V κάτω από την …ελληνοπρεπή σβάστικα-τατουάζ, ο Κασιδιάρης σπεύδει να μας δώσει τα φώτα του:

   Όσον αφορά την έννοια «ΑΓΧΙΒΑΣΙΗΝ» που συναντάται ως μία και μόνη αποκομμένη λέξη στα άπαντα του σκοτεινού Εφεσίου σοφού, παραθέτω την ερμηνεία που δίνει ο Διογένης Λαέρτιος στους Βίους Φιλοσόφων: «Η εγρήγορση του όντος εκ της λήθης προς τον συμπαντικό λόγο εξ ου αντλεί και ενέργεια». Το «ΑΓΧΙΒΑΣΙΗΝ» αποτελεί σύμβολο της αξεπέραστης φιλοσοφίας των προσωκρατικών, που πριν από 2.500 χρόνια ανέπτυξαν συμπαντικές και κοσμολογικές θεωρίες, που σήμερα απλά καταφέρνουμε να επαληθεύσουμε.

Ενδιαφέρουσες οι φιλοσοφικές αναζητήσεις του «διαβασμένου» νέου. Δείχνουν αν μη τι άλλο πως όταν δεν οργανώνει τάγματα εφόδου και όταν δεν προετοιμάζει τα νέα Άουσβιτς για τους «εχθρούς της ράτσας» καταπιάνεται με τους προσωκρατικούς φιλοσόφους.
Για κάποιο πολύ συγκεκριμένο λόγο η Χρυσή Αβγή δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση στη φράση «Αγχιβασίην». Η λέξη αυτή φιγουράρει στο πρώτο τεύχος του περιοδικού της τον Δεκέμβριο του 1980…



…αλλά και στο εξώφυλλο του δίσκου του συγκροτήματος black metal Naer Mataron, όπου συμμετέχει ο βουλευτής της Χ.Α. Γιώργος Γερμενής ή Καιάδας, και το οποίο κυκλοφόρησε το 2004 με τον τίτλο «Aghibasiin-Lessons on How To Defeat Death».

   *



Στην πραγματικότητα είναι αμφίβολο αν ο Κασιδιάρης και οι όμοιοί του θα γνώριζαν το παραμικρό για τον Ηράκλειτο, αν αυτή του η λέξη δεν είχε χρησιμοποιηθεί το 1945 ως τίτλος ενός διαλόγου του Χάιντεγκερ, Γερμανού φιλοσόφου και συμβούλου σε θέματα παιδείας της ναζιστικής Γερμανίας.

Είναι να αναρωτιέσαι αν οι χρυσαβγίτες, βαθιά διαποτισμένοι από την πιο δολοφονική ιδεοληψία που γέννησε ο 20ός αιώνας, μπορούν να προσλάβουν, να σκεφτούν και να πράξουν οτιδήποτε χωρίς τα δεσμά της γερμανόφιλης ναζιστικής ψυχής τους.

Αλλά τότε δεν θα ήταν χρυσαβγίτες, έτσι δεν είναι;




ΠΗΓΗ:http://jungle-report.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html