Αποτυχημένη η απεργία στα θέατρα

ΔΙΧΑΣΤΗΚΕ Ο ΚΛΑΔΟΣ ΤΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

Της Εφης Μαρίνου

Ο κακός συνδικαλισμός τόσων ετών μάς έχει κάνει να ξεχάσουμε πώς οργανώνεται σωστά και μαζικά μια διαμαρτυρία με δίκαια αιτήματα; Η προχτεσινή απεργία των ηθοποιών, που αποφασίστηκε κυριολεκτικά στο πόδι, όχι μόνο δεν πέτυχε στον σκοπό της να μην καταργηθεί η συλλογική σύμβαση ενός κλάδου, που έχει πληγεί βαριά από την κρίση, αλλά διέσπασε τους ηθοποιούς σε δημοτικά και ιδιωτικά θέατρα.

Κατά πολλούς, η ανεργία τους ξεπερνάει το 90%! Αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων αντιμετωπίζει εξευτελιστικές προτάσεις εργοδοτών για μεροκάματα και συνθήκες δουλειάς.

Αν λάβουμε υπόψη ότι οι πρόβες πια δεν πληρώνονται και οι συμβάσεις είναι από τρίμηνες έως το πολύ εξάμηνες, το τοπίο γίνεται πράγματι οδυνηρό. Και τι να πει κανείς για τις δεκάδες -ίσως και εκατοντάδες- θεατρικές ομάδες που δεν τις ρωτά κανείς για όλα αυτά;

Την περασμένη Πέμπτη, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) κάλεσε μέσω… sms σε 24ωρη προειδοποιητική απεργία την επόμενη μέρα, Παρασκευή, τους ηθοποιούς σε ιδιωτικά και δημοτικά θέατρα, αντιδρώντας στην πρόταση της Πανελλήνιας Ενωσης Ελευθέρου Θεάτρου (ΠΕΕΘ) να μειωθεί ο βασικός μισθός.

Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Δ.Σ. του ΣΕΗ και της ΠΕΕΘ δεν κατέληξαν πουθενά. Το σωματείο των ηθοποιών διεκδικεί 10% αύξηση και η ΠΕΕΘ προτείνει την κατώτατη Εθνική Συλλογική Σύμβαση (586 ευρώ) συν 30% επί του ποσού αυτού, δηλαδή 755 ευρώ μεικτά.

Με βάση την πρόταση, που έγινε δεκτή από την πλειοψηφία του Δ.Σ. του ΣΕΗ, ζητούνταν αύξηση 10%, επέκταση της τρίμηνης σύμβασης σε τετράμηνη και η σύμβαση να ισχύει σε όλους τους θιάσους και όχι μόνο για τους επιχειρηματίες-μέλη της ΠΕΕΘ. Η απόφαση για την απεργία ελήφθη την Πέμπτη στις 4 τα ξημερώματα με 115 ψήφους υπέρ, κι αφού ο περισσότερος κόσμος είχε πια αποχωρήσει από τη συνέλευση.

Ομως το βράδυ της Παρασκευής τα θέατρα αποφάσισαν κατά το δοκούν… Αλλα έμειναν κλειστά, όπως το θέατρο «Αττις», και άλλα έμειναν ανοιχτά όπως το «Πορεία», το Θέατρο του Νέου Κόσμου, η Θεατρική Σκηνή, το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας κ.λπ. Κι αυτό όχι κατόπιν εντολής του «κακού εργοδότη», αλλά γιατί το αποφάσισαν οι ηθοποιοί. Αντίθετα, η «Στοά» δεν έπαιξε τη «Φαύστα», γιατί μία ηθοποιός ήθελε να απεργήσει.

Από τα οκτώ θέατρα της Ελληνικής Θεαμάτων τρία έμειναν κλειστά, γιατί κάποιοι ηθοποιοί αρνήθηκαν να παίξουν: το «Μικρό Παλλάς» («Μια τρελή τρελή σαραντάρα»), το «Εμπορικό» («Κράμερ εναντίον Κράμερ») και το «Δημήτρης Χορν» («Γυάλινος κόσμος»).

Οι ηθοποιοί στη συντριπτική τους πλειονότητα -ανάμεσά τους αρκετοί με συνδικαλιστική συνείδηση- αγνόησαν την απόφαση για απεργία, για διάφορους λόγους (αποφασίστηκε αιφνιδιαστικά, η εποχή δεν επιτρέπει να χάνεις ούτε ένα μεροκάματο κ.ά.).

Το Εθνικό και το Κρατικό Βορείου Ελλάδος δεν συμμετείχαν στην απεργία ούτε για λόγους ηθικής υποστήριξης των ηθοποιών του ελεύθερου θεάτρου (εκτός κι αν οι ηθοποιοί των κρατικών αντιλαμβάνονται την παρουσία τους εκεί ισοβίως), ενώ όταν τα κρατικά θέατρα απεργούν, συμμετέχει όλος ο κλάδος. Συνέβησαν κι άλλα κωμικοτραγικά: οι ηθοποιοί συναινούσαν στην απεργία, αλλά οι ηλεκτρολόγοι ήθελαν να δουλέψουν…

Το βράδυ της Παρασκευής, εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ -και όχι του ΣΕΗ- περιόδευαν για «περιφρούρηση» ( και πολιτική ενημέρωση στα θέατρα. Ηθοποιοί αλλά και εργοδότες του… άλλοτε επιχορηγούμενου θεάτρου, χαρακτηρίζουν την απεργία δρομολογημένη να αποτύχει: «Τέτοιες κινητοποιήσεις δεν οργανώνονται στα πεταχτά και οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται με τέτοιες «πλειοψηφίες». Ας επιλέγαμε λοιπόν πιο δραστική, πιο ισχυρή πίεση με απεργίες διαρκείας μέσα στις γιορτές».

Καλλιτεχνικός διευθυντής του ποιοτικού λεγόμενου θεάτρου, αν και συμμετείχε στην απεργία, την αντιλαμβάνεται ως τιμωρία: «Προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε το θέατρο ανοιχτό και μέσα στις γιορτές πετάμε τα εισιτήρια, που προορίζονταν για τις αμοιβές των ηθοποιών…»

Πηγή: http://www.efsyn.gr/?p=11934