Η πυρηνική ενέργεια στο κέντρο της διαμάχης για το περιβάλλον.

Με τις αυξανόμενες δαπάνες για τα καύσιμα, τις ανησυχίες για την άνοδο της θερμότητας του πλανήτη και την αυξανόμενη ζήτηση ενέργειας από τον αναπτυσσόμενο κόσμο, η ερώτηση που καίει είναι εάν ο κόσμος χρειάζεται την πυρηνική ενέργεια. Οι φυσικοί, οι οικονομολόγοι, οι περιβαντολλόγοι και οι πολιτικοί έχουν διαφορετικές απαντήσεις στο ίδιο ζήτημα.

Είναι αλήθεια πως ο πολιτισμός μας και το βιοτικό επίπεδό μας εξαρτώνται από έναν επαρκή ανεφοδιασμό με ενέργεια. Χωρίς την ενέργεια, δεν θα ήμαστε σε θέση να θερμάνουμε τα σπίτια μας ή να μαγειρεψουμε τα τρόφιμά μας. Τα υπεραστικά ταξίδια και η επικοινωνία δεν θα ήταν δυνατά, ενώ τα εργοστάσιά μας δεν θα μπορούσαν πλέον να παραγάγουν τα αγαθά που χρειαζόμαστε.

Έναν αιώνα πριν η παγκόσμια ενέργεια προερχόταν πλήρως σχεδόν από τον άνθρακα και τις "παραδοσιακές" πηγές, όπως το ξύλο, τα υπολείμματα από τις συγκομιδές και η ζωική κοπριά. Αυτές είναι ακόμα σημαντικές πηγές ενέργειας, όσο και να μας φαίνεται περίεργο, ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου 2 δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι χωρίς πρόσβαση, ή δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά, τις σύγχρονες ενεργειακές μορφές. Το ξύλο και η κοπριά υπολογίζονται να παρέχουν ένα ποσό ενέργειας ισοδύναμο με 1 δισεκατομμύριο τόνους πετρελαίου κάθε έτος, και αυτό το ποσό μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι 1.6 φορές περισσότερη ενέργεια από αυτό που παρέχεται παγκοσμίως από την πυρηνική ενέργεια, και είναι σχεδόν ίδια με το ποσό της ενέργειας που παρέχεται από τον άνθρακα στην Ευρώπη και την ΗΠΑ μαζί.

Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, το παγκόσμιο εμπόριο και ο πληθυσμός αυξήθηκαν γρηγορότερα από ποτέ άλλοτε, όπως και η κατανάλωση ενέργειας, η οποία αυξήθηκε περισσότερο από δέκα φορές, με μια σημαντική μετατόπιση από τις "παραδοσιακές" πηγές προς το πετρέλαιο, τα παράγωγα του, το φυσικό αέριο, τον υδροηλεκτρισμό και την πυρηνική ενέργεια. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της αύξησης συνέβηκε στα βιομηχανικά έθνη, όπου η κατά κεφαλήν κατανάλωση των εμπορικών καυσίμων είναι περίπου 10 φορές περισσότερο από αυτή στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη πως δεν θα παρουσιαστούν νέες επιτεύξεις στο μέλλον, όσον αφορά τα καύσιμα, παραδείγματος χάριν κάνοντας χρήση κυψέλες χρήση των κυττάρων καυσίμων (fuel cells) στα αυτοκίνητα, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν δύο ή τρεις φορές αύξηση στην αποδοτικότητα των καυσίμων σχετικά με αυτήν των μηχανών εσωτερικής καύσεως, αλλά και μέσω πηγών που διανέμουν συνδυασμό θερμότητας και ισχύος.

Η κατάσταση όμως είναι διαφορετική στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου δισεκατομμύρια των ανθρώπων έχουν μετά βίας αρκετή ενέργεια για να επιζήσουν, πόσο μάλλον να αυξήσουν το βιοτικό επίπεδό τους. Για να ευμηρούν, οι ενεργειακές ανάγκες τους ­ πρέπει να διπλασιάζονται κάθε 15 έτη. Επιπλέον, ο πληθυσμός τους θα είναι σύντομα 7­10 φορές μεγαλύτερος από αυτόν του βιομηχανικού κόσμου, και με εξαίρεση διάφορες χώρες της Αφρικής, η οικονομική ανάπτυξη τους θα είναι πολύ υψηλότερη από αυτήν των βιομηχανικών εθνών.

Εάν υποθέσουμε ότι ο αναπτυσσόμενος κόσμος θα χρησιμοποιεί τελικά μόνο την μισή από την κατά κεφαλήν ενέργεια που καταναλώνεται από τα βιομηχανικά έθνη σήμερα, τότε η κατανάλωση της παγκόσμιας ενέργειας θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο από το τριπλάσιο. Τα αναπτυσσόμενα έθνη επομένως θα χρειαστούν περίπου 5 X 10 6 MW νέας ενέργειας στις ερχόμενες δεκαετίες, έναντι του 1 X 10 6 MW που έχουν σήμερα και των 2 X 10 6 MW που έχουν τα βιομηχανικά έθνη. (Σημειωτέον πως η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αφορά μόνο το ένα πέμπτο της τελικής καταναλισκομένης ενέργειάς μας ­ το υπόλοιπο αφορά κυρίως αυτό που είναι για τη μεταφορά και τη θέρμανση.)

Επομένως η συζήτηση για την ερώτηση "χρειαζόμαστε την πυρηνική ενέργεια;" είναι απαραίτητη, την στιγμή που ο κόσμος μας είναι πιθανό να χρειαστεί ακόμα περισσότερη ενέργεια, παρά το απέραντο ποσό ενέργειας που καταναλώνεται σήμερα. Τα περιβαλλοντικά όμως προβλήματα που συνδέονται με την ενεργειακή παραγωγή και τη χρήση της, είναι απαραίτητο να εξεταστούν μαζί, συμπεριλαμβανομένης της τοπικής αλλά και της περιφερειακής ρύπανσης, όπως και του πολύ-συζητημένου προβλήματος της παγκόσμιας θέρμανσης.



Τι λένε οι υποστηρικτές της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας


Η υδροηλεκτρική ενέργεια είναι μια σημαντική πηγή ενέργειας, δεδομένου ότι είναι ανανεώσιμη πηγή και δεν μολύνει την ατμόσφαιρα. Εντούτοις, χρησιμοποιεί πολύτιμο έδαφος και, εν πάση περιπτώσει, ο αριθμός των κατάλληλων ποταμών είναι περιορισμένος. Είναι απίθανο ότι η υδροηλεκτρική ενέργεια θα μπορεί να παρέχειι περισσότερο από το 8% περίπου των ενεργειακών αναγκών μας στο μέλλον. Η παλιρροιακή ισχύς ακόμη περιορίζεται από τις γεωγραφικές συνθήκες.

Οι υπόλοιπες ανανεώσιμες πηγές ­ όπως η ηλιακή, η γεωθερμική και η αιολική, συνεισφέρουν μόνο μερικά τοις εκατό της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας. Επιπλέον, μερικές από αυτές είναι αναξιόπιστες (η αιολική και η ηλιακή) ή είναι διακοπτόμενες (παλιρροιακή) και σχετικά δαπανηρές. Και αν και η ενέργεια της ηλιοφάνειας, του αέρα, των κυμάτων και των παλιρροιών είναι αρκετή για να ικανοποιήσει τις ανάγκες μας εκατομμύρια χρόνια, η δυσκολία έγκειται στην εκμετάλλευση αυτών των πηγών σε μια χρησιμοποιήσιμη μορφή. Παρά τις συνεχείς προσπάθειες, ο αέρας και οι ηλιακές πηγές συμβάλλουν λιγότερο από 0,5% της ενεργειακής παραγωγής μας.

Αυτή η ανάλυση αφήνει μόνο τον άνθρακα ως σημαντική πηγή ενέργειας για μερικούς αιώνες τουλάχιστον. Εντούτοις, ένας σταθμός παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος με κάρβουνο, εκπέμπει περίπου 11 εκατομμύριο τόνους του διοξειδίου του άνθρακα κάθε έτος, καθώς επίσης και 1 εκατομμύριο τόνους τέφρας, 500.000 τόνους γύψου, 29.000 τόνους οξείδιο του αζώτουτ, 21.000 τόνους λάσπης, 16.000 τόνους διοξειδίου του θείου, 1000 τόνους σκόνης και μικρότερα ποσά άλλων χημικών ουσιών, όπως το ασβέστιο, το κάλιο, το τιτάνιο και το αρσενικό.
Για να παραχθεί 1 gigawatt ανά έτος ηλεκτρικής ενέργειας απαιτεί περίπου 3.5 εκατομμύρια τόνους άνθρακα ­ και αυτή η ποσότητα περιέχει πάνω από 5 τόνους ουράνιου. Τα περισσότερα από τα υποπροϊόντα, κατακρατούνται από τα φίλτρα, αλλά μερικές χιλιάδες τόνοι της τέφρας φεύγουν, μεταφέροντας με αυτό ένα αντίστοιχο ποσοστό του ουρανίου. Αυτό το ποσό, αποτελεί τη ραδιενέργεια που εκπέμπεται από τους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος με κάρβουνο. Όλα τα αεριώδη απόβλητα αποβάλλονται δυστυχώς στον αέρα που αναπνέουμε, και ζημιώνει την υγεία μας. Να συνεχιστεί να στηρίζεται στον άνθρακα η παραγωγή ενέργειας, θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαδεδομένη περιβαλλοντική ζημία και σε απρόβλεπτη αλλαγή του κλίματος.

Μπορεί όμως η πυρηνική να παράσχει την ενέργεια που χρειαζόμαστε;
Παράγει ήδη περίπου το 20% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένου 50% στην δυτική Ευρώπη και 80% στη Γαλλία. Είναι αξιόπιστη, έχοντας υψηλούς παράγοντες λειτουργίας ­ χαρακτηριστικά περισσότερο από 90% ­ με σχεδόν όλον τον υπόλοιπο χρόνο να ξοδεύεται στη προγραμματισμένη συντήρηση. Οι μακροπρόθεσμες δαπάνες της είναι παρόμοιες με εκείνους του άνθρακα. Έχει μικρή επιβλαβή επίδραση στο περιβάλλον και είναι ασφαλέστερη από όλες τις άλλες πηγές, εκτός από το φυσικό αέριο.

Η πυρηνική ενέργεια διαφέρει σε τούτο μόνο από άλλες πηγές ενέργειας: εκπέμπει πυρηνικές ακτινοβολίες. Το εσωτερικό ενός πυρηνικού αντιδραστήρα είναι ιδιαίτερα ραδιενεργό, και τα δαπανώμενα καύσιμα πρέπει να αφαιρούνται περιοδικά για την επανεπεξεργασία. Εντούτοις, οι τεχνικές για αυτό το θέμα αναπτύσσονται καλά και μπορούν να πραγματοποιηθούν ακίνδυνα. Οι σχετικά μικροί όγκοι των ιδιαίτερα ραδιενεργών υπολειμμάτων (πυρηνικά απόβλητα) αποθηκεύονται αρχικά επάνω από το έδαφος για αρκετές δεκαετίες, ώστε να επιτρέψουν στα βραχύβια ισότοπα να διασπαστούν (αποσυντεθούν), το υπόλοιπο όμως λιώνεται μέσα σε αδιαπέραστα κεραμικά μπλοκ, που περιβάλλονται σε ανοξείδωτα containers και που θάβονται βαθιά κάτω από το έδαφος, σε έναν σταθερό μη σεισμικό γεωλογικό σχηματισμό.

Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες μπορούν επίσης να βελτιωθούν. Ενώ οι τρέχοντες "θερμικοί αντιδραστήρες" καίνε μόνο ουράνιο- 235, το οποίο αποτελεί ακριβώς το 0.7% του φυσικού ουράνιου, οι αποκαλούμενοι "γρήγοροι αντιδραστήρες" μπορούν να καψουν το υπόλοιπο 99,3% του ουράνιου. Ένας λόγος για τον οποίο οι γρήγοροι αντιδραστήρες δεν χρησιμοποιούνται είναι γιατί είναι δυσκολότερο να χτιστούν, αλλά θα γίνουν οικονομικότερα καθώς το ουράνιο θα γίνεται ακριβότερο ­ και θα μπορούσαν τελικά να αντικαταστήσουν τους θερμικούς αντιδραστήρες.

(sorry για το μέγεθος)

Όλο το κείμενο: http://www.physics4u.gr/energy/nuclearyes.html

Το βρηκα καπου, δεν γνωριζω πολλα για το θεμα απλα το παραθετω για προβληματισμο


Η Πυρηνική Ενέργεια είναι Πράσινη

Στην αρχή θεωρήσαμε ότι είναι ανέκδοτο, στη συνέχεια τυπογραφικό λάθος, αλλά τελικά καταλάβαμε ότι ορισμένοι το πιστεύουν ή κάνουν πως το πιστεύουν. Η «πράσινη» πυρηνική ενέργεια, λοιπόν. Και οι βίαιοι αγώνες της δεκαετίας του ’80 ενάντια στους πυρηνικούς αντιδραστήρες από οικολόγους, αυτόνομους και αναρχικούς, τι ήταν τελικά; Μήπως αγώνες υπέρ του «μαύρου» καπιταλισμού; Ίσως να μην ασχολούμασταν με την πυρηνική ενέργεια, τώρα, εάν δεν διακρίναμε ένα συστηματικό μπαράζ δημοσιευμάτων σε εφημερίδες, περιοδικά και διαδίκτυο που προσπαθεί να κάνει το άσπρο-μαύρο. Ακόμη και στα αποκαλούμενα «ειδικά» περιοδικά συναντούμε μια μεθοδική καταγραφή απόψεων περί «πράσινης» πυρηνικής ενέργειας.

Η εξουσία μπορεί να βαφτίζει, κατά πως την βολεύει, ο,τιδήποτε τής είναι αναγκαίο και απαραίτητο σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, έτσι ώστε να επιτύχει τους στόχους της. Ασφαλώς από το συγκεκριμένο γαϊτανάκι δηλώσεων δεν θα μπορούσε να λείψει δήλωση του (σημ.: τέως) υπουργού ΠΕΧΩΔΕ: «Στόχος είναι η «πράσινη» ενέργεια και κατά την άποψή μου ορθά η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συμπεριλάβει σε αυτή την κατηγορία και την πυρηνική ενέργεια». Φυσικά η Ε.Ε., τουλάχιστον ακόμη, δεν έχει συμπεριλάβει επίσημα την πυρηνική ενέργεια στις «πράσινες», αλλά ο κ. Σουφλιάς δείχνει τις προθέσεις του. Έτσι με τη σειρά τους ακολουθούν διάφοροι καθηγητές πανεπιστημίου να δηλώνουν περί της «πράσινης», με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον καθηγητή Οικολογίας και μόνιμο αρθρογράφο στα Νέα Ν. Μάργαρη. Τελευταία προστέθηκε και πόρισμα της Ακαδημίας Αθηνών για εξέταση και θεώρηση, όπως την ονομάζει, της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας στον ελλαδικό χώρο.

Το έχουμε αναφέρει επανειλημμένα ότι το υπάρχον οικονομικό σύστημα με τους υψηλούς ρυθμούς κατανάλωσης είναι δεδομένο ότι θα αντιμετωπίσει άμεσα πρόβλημα ενεργειακής επιβίωσης. Δεδομένης της πεπερασμένης ύπαρξης των περισσοτέρων ενεργειακών υλών που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι αναπόφευκτη η ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών ενέργειας. Λύσεις που όμως προσφέρονται μέσα από το σύστημα και με όρους που φυσικά το εξυπηρετούν. Υπήκοοι της αντίληψης να «βγάλουμε φράγκα ακόμα και από τα σκουπίδια και τα σκατά» –ανακύκλωση γαρ, «από τον ήλιο και τον αέρα»– βιώσιμη αειφόρο ανάπτυξη.

Αλλά, αλήθεια, γιατί χαρακτηρίζεται οικολογική; Η πυρηνική ενέργεια έχει σαφώς μικρότερες (όχι μηδενικές) εκπομπές σε διοξείδιο του άνθρακα, σε σχέση με το πετρέλαιο ή το λιγνίτη, αλλά εκλύει ή αποθέτει άλλες βλαβερές ουσίες, όπως αυτές που οφείλονται στην διαδικασία εξόρυξης ουρανίου, παραγωγής πυρηνικού καυσίμου και στη διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων. Η μοναδική λοιπόν «καθαρότητα» έγκειται μονάχα στις λιγότερες εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα. Αλλά τι γίνεται με την εκπομπή ραδιενεργών αερίων από τους αντιδραστήρες; Και κυρίως με τη διαχείριση των αποβλήτων που είναι το σημαντικότερο πρόβλημα;

Ο σημαντικότερος παράγοντας αντίστασης στα πυρηνικά κατά τη δεκαετία του ’80 ήταν η επικινδυνότητα ατυχήματος και κατ’ επέκταση η ρύπανση και η επίπτωση στην υγεία. Σήμερα σε όλα τα κείμενα προπαγάνδας για την πυρηνική ενέργεια αναφέρεται στερεότυπα ότι η σημερινή τεχνογνωσία και επιστημονική κατάρτιση αποκλείει το λάθος. Και διατυπώνονται τέτοιες απόψεις όταν συχνά-πυκνά δημοσιοποιούνται περιπτώσεις διαρροών, όχι σε κάποια τριτοκοσμική χώρα αλλά στην άψογα καταρτισμένη και προηγμένη πυρηνικά Γαλλία. «Η γαλλική εποπτική Αρχή για την πυρηνική ενέργεια διέταξε το προσωρινό κλείσιμο πυρηνικού αντιδραστήρα στο Τρικαστέν, στα νότια της χώρας, μετά από μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα από ραδιενεργή ουσία. Από τους κατοίκους ζητήθηκε να μην πίνουν και να μην χρησιμοποιούν το νερό από τα ποτάμια».

Τριάντα κυβικά μέτρα διαλύματος που περιείχαν 12 γραμμάρια ουρανίου ανά λίτρο χύθηκαν σε παρακείμενο κανάλι… Και αν το Τσερνομπίλ «ήταν προϊόν ενός ξεπεσμένου συστήματος» κανένας φυσικά δεν εγγυάται ότι δεν θα ξανασυμβεί το ίδιο στη Γαλλία ή στη Τουρκία. Και επειδή οι επιπτώσεις ενός ατυχήματος δεν περιορίζονται μέσα σε οροθετημένα κρατικά σύνορα, οι αντιστάσεις για εγκατάσταση – λειτουργία πυρηνικών αντιδραστήρων οφείλουν να ξεπερνούν τα τοπικά χαρακτηριστικά. Η ραδιενέργεια δεν έχει σύνορα… Το ελλαδικό κράτος έχει δηλώσει επισήμως διατεθειμένο να επενδύσει πάνω από 20 δισ. ευρώ στο πλαίσιο της Ενεργειακής Κοινότητας των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, συνεργαζόμενο με τα γειτονικά κράτη που έχουν κιόλας εκπονήσει μεγαλεπήβολα πυρηνικά πλάνα!

Η επιστροφή στην πυρηνική ενέργεια ξεκινά με την αρχή του τέλους της πετρελαϊκής εποχής. Η ανάπτυξη πυρηνικών αντιδραστήρων σε πάρα πολλές χώρες (στην Ε.Ε. μόνο η Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία δεν διαθέτουν) δημιουργεί επιπρόσθετα την επιθυμία πολλών κυβερνήσεων να ισχυροποιήσουν την γεωπολιτική τους θέση. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο άλλες χώρες κατασκευής πυρηνικών να λαμβάνουν μέσα και τεχνογνωσία από τους ισχυρούς της κατηγορίας και άλλες που τα αυτοκατασκευάζουν να κατηγορούνται… Οι μεν αντιμετωπίζονται ως ενεργειακοί επενδυτές, ενώ οι δεύτεροι ως κατασκευαστές πυρηνικών όπλων.

Οι ΗΠΑ παραμένουν ο Νο 1 προμηθευτής πυρηνικής ενέργειας στον κόσμο. Και όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό υπάρχει μια άμεση σύνδεση της επιχειρηματικότητας και της γεωπολιτικής. Όταν κάποιος δεν είναι πελάτης μας είναι εχθρός μας, κάτι αντίστοιχο με την πώληση οπλικών συστημάτων δηλαδή. Έτσι οι αναπτυσσόμενες Κίνα–Ινδία έχουν γίνει οι καλύτεροι πελάτες της Δύσης, αφού κατασκευάζουν πάνω από τριάντα πυρηνικά εργοστάσια αυτή τη στιγμή.

Το 20% επί του συνολικού ποσοστού της αμερικάνικης εγχώριας παραγόμενης ενέργειας είναι πυρηνικό, ενώ στην «κινηματική»(sic!) Γαλλία φθάνει αισίως το 79%. Η Γαλλία είναι γνωστή και για τις καταστροφικές πυρηνικές δοκιμές που πραγματοποιεί κατά καιρούς στον Ινδικό ωκεανό και έχει κατηγορηθεί ότι αυτές οι δοκιμές είναι υπεύθυνες ως ένα βαθμό για την πρόκληση σεισμών και τσουνάμι.

Στην Γερμανία που οι αντιπυρηνικές εκδηλώσεις ήταν πολύ ισχυρές και οργανωμένες, υπάρχει δέσμευση για κλείσιμο όλων αντιδραστήρων μέχρι το 2020. Αλλά η γερμανική εξουσία βρήκε τη λύση και το «κίνημα» την αυτάρεσκη έπαρση της αποτελεσματικής του δράσης. Έτσι κατασκευάζει εργοστάσια σε άλλες χώρες (π.χ. Ρουμανία) για να αποφύγει τις αντιδράσεις και το τσαλάκωμα του «πράσινου» προφίλ, εξασφαλίζοντας στη συνέχεια φθηνό ρεύμα. Και κράτος και «κίνημα» ικανοποιημένο, οι μεν το προφίλ οι δε τα λάφυρα.

Οι κυρίαρχες πυρηνικές δυνάμεις καθηλωμένες υποχρεωτικά, για αρκετά χρόνια, λόγω της νωπής μνήμης του Τσερνομπίλ, εμφανίζονται τώρα έτοιμες να πάρουν τη ρεβάνς. Επιχειρηματολογούν κυρίως σε τρία σημεία: μικρό κόστος, ασφάλεια και φιλική προς το περιβάλλον ενέργεια. Αλλά και τα τρία αποτελούν μύθοι, όπως και τόσα άλλα. Το κόστος είναι υψηλό για την εγκατάσταση και σε συνδυασμό με τον μικρό χρόνο λειτουργίας ενός αντιδραστήρα, και του ασφαλούς κλεισίματός του κάνουν αντιοικονομική την επένδυση. Δεν είναι τυχαίο ότι παγκοσμίως οι αντιδραστήρες κατασκευάζονται μόνο με κρατικές επιδοτήσεις. Οι υπερασπιστές της πυρηνικής ενέργειας δεν συνυπολογίζουν π.χ. το κόστος αποδόμησης ενός πυρηνικού σταθμού, το οποίο όμως ανέρχεται σε ποσοστό έως και 50% της αρχικής. (Άλλωστε, το κοστοβόρο της επένδυσης το δήλωσε πρόσφατα και ο Φιλανδός σύμβουλος για την ενέργεια, δικαιολογώντας την παράταση έναρξης για τέσσερα χρόνια νέου υπό κατασκευή αντιδραστήρα).

Οι κανόνες και τα μέτρα ασφαλείας μπορεί να έχουν αυξηθεί σε σχέση με πριν 20 χρόνια, αλλά η ελάχιστη ή ακόμη και απειροελάχιστη πιθανότητα πρόκλησης ατυχήματος λειτουργούν αντιστρόφως ανάλογα από τις καταστροφικές συνέπειες μιας ραδιενεργούς διαρροής. Συνεπώς καμία συζήτηση πιθανοτήτων δεν έχει νόημα, από τη στιγμή που η πιθανότητα δεν είναι το απόλυτο μηδέν. Η φιλικότητα προς το περιβάλλον, εκτός των άλλων που αναφέρθηκαν, σκοντάφτει και στο ότι καμία χώρα δεν έχει εξασφαλίσει αποτελεσματικό τρόπο διαχείρισης των αποβλήτων. Αυτό αποτελεί και για πολλούς το Νο1 πρόβλημα της πυρηνικής ενέργειας.

Ιστορικά, οι επιλογές που εξετάσθηκαν και απορρίφτηκαν διεθνώς για τη μόνιμη αποθήκευση των ραδιενεργών αποβλήτων ήταν οι εξής:

i) Ενταφιασμός στον πυθμένα των ωκεανών,

ii) ενταφιασµός στους πάγους των πόλων της γης και

iii) αποστολή στο διάστηµα.

Σήμερα ως βέλτιστη λύση σε σχέση με τις υπόλοιπες θεωρείται «ο βαθύς, γεωλογικός ενταφιασµός». Όμως, το θέµα της αβεβαιότητας και της ελλιπούς τεχνογνωσίας είναι καθοριστικά, γιατί ο οποιοσδήποτε ενταφιασµός και αποµόνωση των πυρηνικών αποβλήτων πρέπει να είναι ασφαλής, όχι απλώς µε υψηλή πιθανότητα επιτυχίας, αλλά µε βεβαιότητα, για ένα χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον 10.000 ετών. Για την παραγωγή ενέργειας οι πυρηνικοί αντιδραστήρες χρησιμοποιούν ως καύσιμο pellets (συσσωματώματα) εμπλουτισμένου ουρανίου U–235 που αποµονώνονται µέσα σε μεταλλικές ράβδους. Όλες οι µεταλλικές ράβδοι τοποθετούνται μαζί και αποτελούν τη διάταξη του πυρηνικού καύσιμου. Η κάθε pellet έχει διαστάσεις όσο το άκρο ενός δάκτυλου του χεριού και εκλύει ενέργεια αντίστοιχη µε ένα τόνο κάρβουνο. Μετά από 3 – 4 έτη λειτουργίας οι pellets παύουν να είναι αποδοτικές και η διάταξη αποµακρύνεται από τον αντιδραστήρα. Το απόβλητο αυτό παραµένει εξαιρετικά ραδιενεργό.

Για παράδειγµα, 10 έτη μετά την απομάκρυνση του από τον αντιδραστήρα, το απόβλητο έχει ραδιενεργή δόση 10.000 rem/ώρα, ενώ η θανατηφόρος δόση για όλο το σώµα ενός ανθρώπου είναι 500 rem. «Ο ισχυρισµός ότι η επιστημονική γνώση διεθνώς είναι ανεπαρκής για την αντιµετώπιση του προβλήµατος διάθεσης των πυρηνικών αποβλήτων δεν αποτελεί υπερβολή, παρ’ όλο που έχουν γίνει µελέτες επί τουλάχιστον δύο δεκαετίες, απ’ όλα τα ερευνητικά εργαστήρια των Η.Π.Α., παρά τον εντυπωσιακό όγκο των µμελετών (ο οποίος ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες) και τα δισεκατοµµύρια δολάρια που έχουν ξοδευτεί για τη συλλογή δεδομένων και για µελέτες µοντελοποίησης (9 δισεκατοµµύρια δολάρια συγκεκριμένα), το γεγονός παραµένει, ότι η γνώση και η δυνατότητα πρόβλεψης για την ασφαλή λειτουργία ενός γεωλογικού χώρου εναπόθεσης πυρηνικών αποβλήτων δεν ευρίσκεται σε αντιστοιχία µε τη πολυπλοκότητα του προβλήματος».

Επίσης, θα πρέπει να αναφερθεί ότι το ιστορικό περιβαλλοντικής προστασίας εγκαταστάσεων που έχουν χειρισθεί ποσότητες ραδιενεργών υλικών δεν είναι ενθαρρυντικό. Για παράδειγμα, στις τοποθεσίες του Hanford και του Savannah River Site των ΗΠΑ, στις οποίες γινόταν επεξεργασία υλικού υψηλής ραδιενέργειας, έχει εμφανισθεί σημαντική ρύπανση στους υδροφορείς από ραδιενεργά στοιχεία. Στο Hanford, τα υπόγεια ύδατα έχουν μολυνθεί σε έκταση πάνω από 200 τετραγωνικά χιλιόµετρα, ενώ στο Savannah River Site η ραδιενέργεια έχει διαπιστωθεί και στα επιφανειακά ύδατα, και έχει υπάρξει γενετική µεταβολή σε αλιγάτορες.

Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δεν θα δημιουργηθούν δεκάδες ακόμη «Ασωποί» στην περίπτωση εγκατάστασης πυρηνικού εργοστασίου; Και εάν το 1976 απετράπη η εγκατάσταση στη Κάρυστο με πολύ βίαιες και διαρκείς συγκρούσεις ως ένας «μαύρος» εφιάλτης, το ίδιο είναι σίγουρο πως θα συμβεί και σήμερα, όσα χρώματα και εάν βάζουν στη παλέτα της ρύπανσης, του ελέγχου και της εκμετάλλευσης.

Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας
Δημοσιεύτηκε στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.81, Μάρτιος 2009

Εγω μονο εχω να πω οτι (κατα την γνωμη μου) η πυρινικη ενεργεια εχει το μεγαλυτερο ποσοστο πιθανοτητας (κατα την γνωμη μου ε;!) να καταστρεψει τον πλανητη... Οποτε, ακομα και αν χρειαστει να κανουμε ποδηλατο η να τρεχουμε μεσα σε ροδες σαν χαμστερακια για να βγαλουμε πολλη ενεργεια, θα το προτιμουσα :Ρ (κανεις και γυμναστικη αλλωστε xD)

Brognor έγραψε:

Εγω μονο εχω να πω οτι (κατα την γνωμη μου) η πυρινικη ενεργεια εχει το μεγαλυτερο ποσοστο πιθανοτητας (κατα την γνωμη μου ε;!) να καταστρεψει τον πλανητη... Οποτε, ακομα και αν χρειαστει να κανουμε ποδηλατο η να τρεχουμε μεσα σε ροδες σαν χαμστερακια για να βγαλουμε πολλη ενεργεια, θα το προτιμουσα :Ρ (κανεις και γυμναστικη αλλωστε xD)

αδερφε σαν ιδεα καλο ακουγεται, για το ποδηλατο σα μεσο μεταφορας. οσο για τα υπολοιπα δε γινεται τιποτα. ετυχε να δω ενα ντοκυμαντερ που εκαναν ποδηλατο 100 ποδηλατες για να εξασφαλισουν την ενεργεια που χρειαζεται μια 4μελης οικογενεια. ισα που τα καταφεραν.
και το καρβουνο και τα πυρηνικα εχουν τραγικο αποτελεσμα. το καρβουνο σταδιακα κ σταθερα,τα
πυρηνικα μια στο πολυ τοοσο κ πολυ μολυνση μαζεμενη.
αμα αντικαθιστουσαμε οσα πυρηνικα υπαρχουν με καρβουνο,δε θα βλεπαμε απ την ομιχλη.
απ την αλλη υπαρχουν τραγικα παραδειγματα πυρηνικων εργοστασιων (Κοζλοντουι), και ενω βλεπεις να
γινονται ατυχηματα σε χωρες με τεχνολογια οπως η ρωσσια,ιαπωνια, αυτο ακλονητο. αυτο κ αν ειναι τυχη.
πραγματικα οτι αποφαση σχετικα με την ενεργεια κ αν παρεις αναμεσα σε καρβουνο-πυρηνικα,τουλαχιστον
μπορεις να εισαι σιγουρος οτι θα ειναι για το κακο του πλανητη

Εγώ είμαι υπέρ της πυρηνικής ενέργειας.Οι διαρροές που έχουν γίνει κατά καιρούς,με εξαίρεση το Τσέρνομπιλ,φαντάζουν μηδαμινές απέναντι σε ένα μόνο ατύχημα με ορυκτά καύσιμα,αυτό της BP στον κόλπο του Μεξικού.Και άλλωστε αν απορρίπτετε την πυρηνική ενέργεια,τι προτείνετε ώστε να καλύψουμε τις ενεργειακές μας ανάγκες?

Δεν ειπα ουτε οτι ειμαι υπερ του πετρελαιου και του ανθρακα... Τεσπα, το θεμα θελει σκεψη και το μυαλο μου ειναι βουτηγμενο σε μαυρη μπυρα... Οταν σκεφτω θα πω

Η Ευρώπη μπορεί να απεξαρτηθεί από την πυρηνική ενέργεια

Η Ενεργειακή Επανάσταση, το ενεργειακό σενάριο που εκπόνησαν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (EREC) και η Greenpeace, αποδεικνύει ότι η Ευρώπη μπορεί να φτάσει το 2050, σε 97% παραγωγή ενέργειας, από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Η ίδια μελέτη δείχνει πως μπορούμε να μειώσουμε πάνω από τη μισή παραγόμενη πυρηνική ενέργεια, μέχρι το 2020. Αυτό μεταφράζεται σε 73GW λιγότερα από πυρηνική ενέργεια, δηλαδή κλείσιμο 75 αντιδραστήρων, οι οποίοι μπορούν να αντικατασταθούν κυρίως από αιολική και ηλιακή ενέργεια, καθώς και βιομάζα.

Το λόμπι-γκρουπ που εκπροσωπεί τη γερμανική βιομηχανία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, δήλωσε στις 16 Μαρτίου πως: οι ΑΠΕ μπορούν, και με το παραπάνω, να αντικαταστήσουν το ενεργειακό κενό από τους 7 παλαιούς γερμανικούς αντιδραστήρες που η λειτουργία τους ανεστάλη προσωρινά.

Ο Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος εκστρατείας για την ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές, στο Ελληνικό γραφείο της Greenpeace, δήλωσε:

«Η Ευρώπη, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δε χρειάζεται ένας μεγάλος σεισμός για να προκληθεί μία κρίση στα συστήματα ψύξης, των ευρωπαϊκών πυρηνικών σταθμών. Σχεδόν οι μισοί αντιδραστήρες της Ευρώπης, αποτελούν απειλή για τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Συνεπώς, θα πρέπει να ενισχυθούν πρώτα οι κανόνες ασφαλείας για τους πυρηνικούς σταθμούς και έπειτα να δοκιμάσουμε τα όρια ασφαλείας τους. Ειδάλλως, το “τεστ-αντοχής” θα αποτελέσει άλλη μία πρόφαση για να συνεχίσουμε «εφησυχασμένοι» την πυρηνική δραστηριότητα.

Την ίδια ώρα, η θέσπιση αυστηρότερων κλιματικών στόχων από τα κράτη-μέλη είναι απαραίτητοι, προκειμένου να προωθηθούν οι απαραίτητες επενδύσεις σε ΑΠΕ, δίκτυα και εξοικονόμηση ενέργειας, που θα μας βάλουν σε ένα μονοπάτι οριστικής απεξάρτησης από τα πυρηνικά. Η Ε.Ε., από φέτος κιόλας, θα πρέπει να υιοθετήσει στόχο μείωσης εγχώριων εκπομπών κατά τουλάχιστον 30% ως το 2020.»


Για περισσοτερα μπειτε εδω http://www.greenpeace.org/greece/el/

Κιχώτης έγραψε:

Η Ευρώπη μπορεί να απεξαρτηθεί από την πυρηνική ενέργεια

Η Ενεργειακή Επανάσταση, το ενεργειακό σενάριο που εκπόνησαν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (EREC) και η Greenpeace, αποδεικνύει ότι η Ευρώπη μπορεί να φτάσει το 2050, σε 97% παραγωγή ενέργειας, από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Η ίδια μελέτη δείχνει πως μπορούμε να μειώσουμε πάνω από τη μισή παραγόμενη πυρηνική ενέργεια, μέχρι το 2020. Αυτό μεταφράζεται σε 73GW λιγότερα από πυρηνική ενέργεια, δηλαδή κλείσιμο 75 αντιδραστήρων, οι οποίοι μπορούν να αντικατασταθούν κυρίως από αιολική και ηλιακή ενέργεια, καθώς και βιομάζα.

Το λόμπι-γκρουπ που εκπροσωπεί τη γερμανική βιομηχανία των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, δήλωσε στις 16 Μαρτίου πως: οι ΑΠΕ μπορούν, και με το παραπάνω, να αντικαταστήσουν το ενεργειακό κενό από τους 7 παλαιούς γερμανικούς αντιδραστήρες που η λειτουργία τους ανεστάλη προσωρινά.

Ο Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος εκστρατείας για την ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές, στο Ελληνικό γραφείο της Greenpeace, δήλωσε:

«Η Ευρώπη, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δε χρειάζεται ένας μεγάλος σεισμός για να προκληθεί μία κρίση στα συστήματα ψύξης, των ευρωπαϊκών πυρηνικών σταθμών. Σχεδόν οι μισοί αντιδραστήρες της Ευρώπης, αποτελούν απειλή για τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Συνεπώς, θα πρέπει να ενισχυθούν πρώτα οι κανόνες ασφαλείας για τους πυρηνικούς σταθμούς και έπειτα να δοκιμάσουμε τα όρια ασφαλείας τους. Ειδάλλως, το “τεστ-αντοχής” θα αποτελέσει άλλη μία πρόφαση για να συνεχίσουμε «εφησυχασμένοι» την πυρηνική δραστηριότητα.

Την ίδια ώρα, η θέσπιση αυστηρότερων κλιματικών στόχων από τα κράτη-μέλη είναι απαραίτητοι, προκειμένου να προωθηθούν οι απαραίτητες επενδύσεις σε ΑΠΕ, δίκτυα και εξοικονόμηση ενέργειας, που θα μας βάλουν σε ένα μονοπάτι οριστικής απεξάρτησης από τα πυρηνικά. Η Ε.Ε., από φέτος κιόλας, θα πρέπει να υιοθετήσει στόχο μείωσης εγχώριων εκπομπών κατά τουλάχιστον 30% ως το 2020.»


Για περισσοτερα μπειτε εδω http://www.greenpeace.org/greece/el/

Ας μας πει λοιπόν η Greenpeace,πως οι ΑΠΕ μπορούν να καλύψουν τις ενεργειακές μας ανάγκες?Η ηλιακή ενέργεια και η αιολική έχουν απόδοση γύρω στο 8% με 10%,μπορούν να τοποθετηθούν μόνο σε συγκεκριμένα σημεία,θέλουν τεράστιες και πανάκριβες εγκαταστάσεις που ανά τακτά χρονικά διαστήματα (5 με 10 χρόνια) πρέπει να αντικαθίστανται.Τα ίδια και με την ενέργεια των κυμάτων και τη γεωθερμική,υπάρχουν ελάχιστες περιοχές στη γη όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν.