Θρησκεία στα σχολεία

Η θρησκευτική ελευθερία

– η οποία καθιερώνεται ως αναφαίρετο δικαίωμα στο Σύνταγμα – οφείλει πλέον να αναγνωρισθεί και ως βασικό δικαίωμα των παιδιών, σύμφωνα με την προσφυγή που κατέθεσαν οι τέσσερις γονείς στο Συνήγορο του Πολίτη. Όπως εξηγεί ο κ.Τριαρίδης, το βασικό αντικείμενο της προσφυγής αφορά τα σύμβολα της χριστιανικής ορθόδοξης θρησκείας που καθιερώνονται ως υποχρεωτικές επιταγές μέσα στην εκπαίδευση. «Μέσα σε όλες τις τάξεις υφίστανται χριστιανικά θρησκευτικά σύμβολα – βυζαντινές εικόνες, σταυροί και άλλα χριστιανικά σύμβολα – ενώ παράλληλα είναι υποχρεωτική η καθολική προσευχή κάθε πρωί και ο εκάστοτε υποχρεωτικός εκκλησιασμός μέσα στις ώρες του σχολείου», συνεχίζει, σημειώνοντας ότι οι μαθητές δεν έχουν δικαίωμα να επιλέξουν αν θα παραστούν ή όχι σε αυτές τις διαδικασίες.

Ωστόσο, κατά τον κ.Τριαρίδη, τα παιδιά έχουν ένα δικαίωμα σε μια ανεξίθρησκη εκπαίδευση, ώστε όταν μεγαλώσουν να έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν με ελευθερία τη δική τους πίστη. Κατά συνέπεια, η εν λόγω προσφυγή δε σχετίζεται με τα προσωπικά θρησκευτικά πιστεύω των τεσσάρων προσφευγόντων γονέων. «Προσωπικά, θα κατέθετα την ίδια αίτηση ακόμα και αν ήμουν πιστός χριστιανός ή ακόμα και αν όλα τα παιδιά της τάξης είχαν γονείς χριστιανούς ορθόδοξους. Διότι τα παιδιά είναι πρόσωπα, δηλαδή αυθύπαρκτα άτομα, σημαντικότερα από την πίστη ή έλλειψη πίστης των γονιών τους. Και έχουν δικαίωμα στην επιλογή, στο να πιστεύουν σε αυτό που θέλουν, αν το θέλουν, για όσο θέλουν, επειδή το επέλεξαν και όχι επειδή τους το επέβαλε μια μη ανεξίθρησκη εκπαίδευση».

Θρησκευτικά: μάθημα προσηλυτισμού

Ξεκινώντας από τα θρησκευτικά σύμβολα, η συζήτηση καταλήγει αναπόφευκτα στο μάθημα των θρησκευτικών. «Τα θρησκευτικά – όπως διδάσκονται στο ελληνικό σχολείο σήμερα – είναι ένα μάθημα του οποίου όλη η λειτουργία έρχεται κόντρα στη βασική αρχή της ανεξιθρησκίας. Είναι ένα μάθημα που έχει μετατραπεί σε στυγνό και απροκάλυπτο προσηλυτισμό», σχολιάζει ο κ.Τριαρίδης.

Από την άλλη, η επιλογή προϋποθέτει τη γνώση, και αναρωτιέμαι, πώς θα επιλέξει ένα παιδί τη θρησκεία του, αν δε γνωρίζει τίποτα για τις βασικές τις διδαχές; «Τα θρησκευτικά, ως ιστορία των θρησκειών και ως διδασκαλία των βασικών στοιχείων του δόγματος κάθε θρησκείας έχει μεγάλη σπουδαιότητα. Άλλωστε, οι θρησκείες έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση της παγκόσμιας φιλοσοφίας αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας, κατά συνέπεια μια τέτοια θεωρητική-φιλοσοφική εκπαίδευση είναι τρομερά χρήσιμη», σχολιάζει ο κ.Τριαρίδης. «Αυτό, ωστόσο, δεν έχει καμία σχέση με την ‘υποχρεωτική κατήχηση’ στην οποία έχει μετατραπεί το μάθημα των θρησκευτικών στην Ελλάδα», καταλήγει.

Πηγή

Η θεσμική ανεξιθρησκία ως προϋπόθεση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας




'Σεις τι γνώμη έχετε;;

Μας πήραν από μικρούς, από τότε που δεν είχαμε γνώσεις και κριτική σκέψη και μας επέβαλαν αυτή τη θρησκεία, την οποία δεν επιλέξαμε. Μας επιβάλουν μια θρησκεία που εκ προοιμίου μας δίνει τον ορισμό του ρατσισμού βάζοντας τον Γιαχβέ να επιλέγει έναν λαό ως "περιούσιο" και περιορίζοντας την υπόλοιπη οικουμένη στο ρόλο των αμαρτωλών,των ανίκανων και των δούλων.
Τουλάχιστον, ύστερα από τόσα χρόνια έχουμε αρχίσει και αμφισβητούμε. Αμφισβητούμε την ταυτότητα που μας έχουνε δώσει, αυτή του δίποδου υπηκόου δούλου.

Συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Τριαρίδη.

Συμφωνώ. Περριτό να σας πω τι πέρασα σαν πιτσιρικάς (Καθόλικος) από καθηγητή που ήταν και είναι μέλος οργάνωσης τύπου "Ορθοδοξία ή Θάνατος".

Νομίζω θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας έλεγες κάποια πράγματα σχετικά με αυτό.

Όλοι οι πιστοί, έχουν κάτι κοινό: Ποτέ δεν έχουν ελέγξει με κριτική ματιά αυτά που πιστεύουν. Έγιναν Χριστιανοί προτού να είναι σε θέση να σκέπτονται. Ποτέ δεν έχουν βάλει τη νοημοσύνη τους ψηλότερα από αυτό που τους μάθανε να πιστεύουν.
Και το χειρότερο είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς περνάνε όλη τους τη ζωή χωρίς καν η σκέψη, ή έστω η αμφιβολία ότι ίσως να έχουν εξαπατηθεί, να περνά ποτέ από το μυαλό τους.

Και να προσθέσω και κάτι ακόμα, που το λέω από τότε που εγγράφηκα σε αυτό το forum, για τον Ελληνισμό και τον Έλληνα στο πνεύμα, που καμία σχέση δεν έχει με τον Έλληνα στην καταγωγή.
Έλληνας, σημαίνει μεταξύ άλλων, Ηλίου Νους. Μεταφορικά υπονοεί το Φως, τη Γνώση, το Στοχασμό.
Δηλαδή το σκεπτόμενο άνθρωπο, που ρωτά και προσπαθεί να βρει απαντήσεις και δεν ικανοποιείται παρά μόνο εάν αυτές συμφωνούν με τη λογική του.
Ως αποτέλεσμα της σκέψης έρχεται η ανεξαρτησία, οι μεγάλες ανακαλύψεις, οι λύσεις στα προβλήματα, η εξέλιξη αξιών.

Όλα αυτά με μια λέξη λέγονται Ελληνισμός.
Σκεπτόμενοι άνθρωποι, και ο Ελληνισμός άρχισε στην Ελλάδα.
Ο Ελληνισμός μας αφορά όλους, έχει περάσει τα σύνορα και υπάρχει παντού, σε όλα τα έθνη.

Σκεφτείτε λοιπόν, γιατί ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που είχε τόσους δούλους, και κύρηττε τη δουλεία, τη μακαριότητα της αμάθειας, την υποταγή, την κακομοιριά και κύρηττε επίσης ότι η ανταμοιβή θα ερχόταν... μετά θάνατόν φυσικά;
Γιατί αρχικά υποστηρικτές του ήταν μόνο δούλοι και αμόρφωτοι άνθρωποι;
Γιατί αργότερα πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι γίνανε Χριστιανοί όταν εμφανίστηκε το θέμα της Θεοποίησης του Καίσαρα;
Γιατί οι Ιουδαίοι είναι ο μόνος λαός που εξακολουθεί να έχει την ίδια θρησκεία με την αρχαιότητα;



Αλλά τέτοια ερωτήματα δεν πρόκειται να τεθούν ποτέ στα σχολεία...

Ίων, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά αν θυμάμαι καλά, πρώτα ξεκίνησε ο εκχρηστιανισμός του ελλαδικού χώρου και μετά του ιταλικού.

Ίων έγραψε:

Νομίζω θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας έλεγες κάποια πράγματα σχετικά με αυτό.

Όλοι οι πιστοί, έχουν κάτι κοινό: Ποτέ δεν έχουν ελέγξει με κριτική ματιά αυτά που πιστεύουν. Έγιναν Χριστιανοί προτού να είναι σε θέση να σκέπτονται. Ποτέ δεν έχουν βάλει τη νοημοσύνη τους ψηλότερα από αυτό που τους μάθανε να πιστεύουν.
Και το χειρότερο είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς περνάνε όλη τους τη ζωή χωρίς καν η σκέψη, ή έστω η αμφιβολία ότι ίσως να έχουν εξαπατηθεί, να περνά ποτέ από το μυαλό τους.

Και να προσθέσω και κάτι ακόμα, που το λέω από τότε που εγγράφηκα σε αυτό το forum, για τον Ελληνισμό και τον Έλληνα στο πνεύμα, που καμία σχέση δεν έχει με τον Έλληνα στην καταγωγή.
Έλληνας, σημαίνει μεταξύ άλλων, Ηλίου Νους. Μεταφορικά υπονοεί το Φως, τη Γνώση, το Στοχασμό.
Δηλαδή το σκεπτόμενο άνθρωπο, που ρωτά και προσπαθεί να βρει απαντήσεις και δεν ικανοποιείται παρά μόνο εάν αυτές συμφωνούν με τη λογική του.
Ως αποτέλεσμα της σκέψης έρχεται η ανεξαρτησία, οι μεγάλες ανακαλύψεις, οι λύσεις στα προβλήματα, η εξέλιξη αξιών.

Όλα αυτά με μια λέξη λέγονται Ελληνισμός.
Σκεπτόμενοι άνθρωποι, και ο Ελληνισμός άρχισε στην Ελλάδα.
Ο Ελληνισμός μας αφορά όλους, έχει περάσει τα σύνορα και υπάρχει παντού, σε όλα τα έθνη.

Σκεφτείτε λοιπόν, γιατί ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που είχε τόσους δούλους, και κύρηττε τη δουλεία, τη μακαριότητα της αμάθειας, την υποταγή, την κακομοιριά και κύρηττε επίσης ότι η ανταμοιβή θα ερχόταν... μετά θάνατόν φυσικά;
Γιατί αρχικά υποστηρικτές του ήταν μόνο δούλοι και αμόρφωτοι άνθρωποι;
Γιατί αργότερα πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι γίνανε Χριστιανοί όταν εμφανίστηκε το θέμα της Θεοποίησης του Καίσαρα;
Γιατί οι Ιουδαίοι είναι ο μόνος λαός που εξακολουθεί να έχει την ίδια θρησκεία με την αρχαιότητα;



Αλλά τέτοια ερωτήματα δεν πρόκειται να τεθούν ποτέ στα σχολεία...

Ίωνα, οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι καθε άλλο παρα...."γραφικά" θεωρούσαν, την θρησκεία και την έννοια του Θείου. Ηταν βαθύτατα θεοσεβούμενοι και σε ολες τις εκφάνσεις του βίου τους (τραγωδίες, μυθους κλπ) εξηγούν το κακό της ασέβειας και τις απομάκρυνσης από το θείο. (ενδεικτικά δες Σοφοκλη τη τραγωδια του Αιαντα)...

Πιστευείς οτι η αθεία και ο υλισμός (που καταβάσην ειναι η μήτρα της αθείας) είναι...του "Ελληνισμού"???

Φίλε Θωμά, ο Χριστιανισμός άρχισε σαν τοπική αίρεση στην Ιουδαία με μόνο τοπική και πολύ περιορισμένη εμβέλεια. Ήταν κίνημα των Εσσαίων. Αυτό παρέλαβε ο Σαούλ Παύλος και με τη βοήθεια των Φαρισαίων και της Ρωμαϊκής Ολιγαρχίας το "διεθνοποίησε" και το πέρασε στη Ρώμη. Για να γίνει όμως αυτό εφικτό, έπρεπε ο δρόμος να ήταν ανοικτός. Ο δρόμος ήταν κλειστός και το μεγάλο εμπόδιο ήταν ο Ελληνικός πολιτισμός και ορθολογισμός, που κυριαρχούσε με τα Πανεπιστήμια, τις Βιβλιοθήκες, τις Ακαδημίες κλπ. Γι'αυτό λοιπόν έπρεπε να καταστραφεί και να ισοπεδωθεί. Και αυτό ακριβώς έγινε.

Εκλεκτό του Θεού ανακύρηξε ο Ιησούς τον αγράμματο λαό. Το ίδιο και ο Χριστιανισμός. Όμως οι στόχοι ήταν τελείως διαφορετικοί. Ο Ιησούς ονειρεύτηκε και επεδίωκε να ανεβάσει αυτό το λαό σε ένα επίπεδο που θα τον έκανε ικανό να αποτινάξει το ζυγό που είχε επιβάλει η Εβραϊκή Ολιγαρχία και ο Ρωμαίος κατακτητής.
Για τον Χριστιανισμό όμως ήταν σημαντικότερο να κρατήσει τα πλήθη στην αμορφωσιά και στην αμάθεια, για να μπορέσει να τα ελέγχει και να τα οδηγεί όπου ήθελε.

Η κατάσταση στη Ρώμη εκείνη την εποχή: Υπήρχαν δύο συκγρουόμενες δυνάμεις, η Σύγκλητος που αποτελείτο από την άρχουσα τάξη και που στήριζε την οικονομική της δύναμη στους κατακτητικούς πολέμους και στη δουλεία, και η άλλη ο Αυτοκράτορας.
Όμως το -31, ήλθε στην εξουσία ο Οκταβιανός αύγουστος και βασίλευε μέχρι το 14. Αυτός καθιέρωσε μοναρχικό πολίτευμα και και περιόρισε πάρα πολύ τη δύναμη της Συγκλήτου. Αυτό όμως που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει, ήταν όταν ο αύγουστος θεοποίησε τον εαυτό του και απαιτούσε από τους άλλους και από τα μέλη της Συγκλήτου να τον προσκυνούν ως θεό. Αυτό τους κάθισε στο λαιμό. Και επειδή αυτό υιοθετήθηκε από τους επόμενους Καίσαρες, η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο.

Πολλοί Συγκλητικοί, ως αντίδραση στην θεοποίηση του Αυτοκράτορα ασπάστηκαν τον Ιουδαϊσμό, το Γιαχβέ των Εβραίων.

Η φιλονικία ανάμεσα στη Σύγκλητο και στο Καίσαρα οξύνθηκε ακόμα περισσότερο όταν ο Νέρων ήρθε στην εξουσία. Η ρωμαϊκή ολιγαρχία προσπαθούσε να τον ξεφορτωθεί με κάθε τρόπο. Και εδώ η προπαγάνδα είναι τόσο μεγάλη, που αυτό που μαθαίνουμε ακόμα και σήμερα, είναι ότι ο Νέρων έκαψε τη Ρώμη!!!
Ορίστε μερικοί λόγοι για τους οποίους δεν ήταν αγαπητός:
Με νόμους νοιάστηκε για φτωχούς και δούλους, εξαφανίζοντας ένα μεγάλο έσοδο για την ολιγαρχία.
Αφαίρεσε το δικαίωμα ζωής και θανάτου που είχαν οι αφέντες στους δούλους.
Έδωσε τη δυνατότητα στους δούλους να σύρουν τα αφεντικά τους στα δικαστήρια σε περίπτωση που τους κακομεταχειρίζονταν.
Σε περίπτωση ενοχής επέβαλε βαρίες χρηματικές ποινές στους πλουσίους.

Αυτός ο νόμος καταργήθηκε από τη "Χριστιανική" σύνοδο του +625, και "οι σκλάβοι δεν γίνονταν δεκτοί σαν κατήγοροι".

Απογόρεψε να σκοτώνουν στις μονομαχίες.
Ήταν Φιλέλλην (πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες).
Απάλλαξε την Ελλάς από φόρους για 5 χρόνια.

Λίγο πριν δολοφονηθεί άρχισε να ανοίγει τον Ισθμό της Κορίνθου και έδωσε ελευθερία στους Έλληνες, πράγμα που αναιρέθηκε από το Βεσπιανό, το +69.

Αυτή τη κατάσταση βρήκε ο Σαούλ Παύλος. Αυτές τις δύο συγκρουόμενες δυνάμεις.

Ακόμη αναρωτιέσαι ποιες περιοχές εκχριστιανίστηκαν πρώτες; Υπήρχαν συμφέροντα προφανώς!

Linkin, πριν το Χριστιανισμό δεν υπήρξε ούτε 1 μάχη με αφορμή τη θρησκεία. Ούτε μία. Δεν υπήρχε φανατισμός. Μάλιστα οι Έλληνες είχαν και βωμό προς τον "άγνωστο θεό", για να προσκυνούν οι ξένοι καθώς ήταν αδιανόητο για αυτούς να μην υπάρχει ανεξιθρησκεία. Γνώριζαν ότι οι θρησκείες, ούτως ή άλλως, συνεχώς αλλάζουν.

Τα πάντα ρει.

Ίων έγραψε:

Linkin, πριν το Χριστιανισμό δεν υπήρξε ούτε 1 μάχη με αφορμή τη θρησκεία. Ούτε μία. Δεν υπήρχε φανατισμός. Μάλιστα οι Έλληνες είχαν και βωμό προς τον "άγνωστο θεό", για να προσκυνούν οι ξένοι καθώς ήταν αδιανόητο για αυτούς να μην υπάρχει ανεξιθρησκεία. Γνώριζαν ότι οι θρησκείες, ούτως ή άλλως, συνεχώς αλλάζουν.

Τα πάντα ρει.

Μπορεί να μην γινόταν πόλεμος με την μορφή Τζιχάντ και Σταυροφοριών, αλλά η πολεμική δραστηριότητα ηταν άρρηκτα συνδεδεμενα με την θρησκεία. Τοσο θεσμικά οσο και κοσμοθεωρητικά.. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντίληψη για τα Ηλύσια Πεδία, οπου μόνο οι πεσόντες στην μάχη και οι ενάρετοι άνθρωποι μπορούσαν να πάνε.

Η μόνη διαφορά είναι οτι η Ελληνική κοσμοθεωρία, όπως και οι άλλες Αρίες κοσμοθεωρίες έχουν διαφορετική αντίληψη για το Θείο από τον Ιουδαισμό. Σε εμάς το Θείο είναι μέρος του Κόσμου, της Φύσης και συμβαδίζεται απόλυτα με αυτήν, ενώ στις Ιουδαίζοντες θρησκείες το Θείο είναι κάτι ξέχωρο και απόμακρο απο το Σύμπαν..

Έχει ένα δίκιο ο Λίνκιν. Το θρησκευτικό στοιχείο του πολέμου υπήρχε πολύ πριν τον Χριστιανισμό.

Ας πούμε για παράδειγμα, η σκοτσέζικη οικογένεια μου (το clan όπως λέμε εκεί), είναι από τα καθαρά πολεμικά. Όταν λέω καθαρά πολεμικά, για να καταλάβετε τι εννοώ, το έμβλημα της οικογένειας είναι το έμβλημα της Κέλτικης θεότητας του πολέμου, και η καταγεγραμένη ιστορία του clan αρχίζει με τις Σταυροφορίες (η ιστορία του clan πάει πίσω μέχρι τον ιδρυτή της Σκοτίας, αλλά thats not documented officialy).

To clan, από τότε που οι Σκοτσέζοι γίνανε Χριστιανοί, είναι φανατικά καθολικό, κρατώντας όμως τις (πολεμικές) κέλτικες παραδόσεις.

Παρότι οι Κέλτες, ήταν ένας αγροτικός λαός, όχι raiders όπως οι Viking, υπήρχε μια πανίσχυρη και πολύ συγκεκριμένη θεολογική προσέγγιση στο πως διεξήγαν πόλεμο και μάχες, και εξηγούμε.

Η Morrigan (ίσως η ποιό αρχαία τριαδική θεότητα), θεά του πολέμου, του θανάτου, και του αίματος, υποτίθεται ότι επίβλεπε το πεδίο της μάχης με την μορφή κορακιού. Τα κοράκια, ήταν ελεύθερα να τραφούν από την σάρκα των νεκρών για αυτό τον λόγο, και μόνο μετά αφότου τελειώσουν οι πεσόντες εκταφιάζονταν.

Οι δρυίδες επίσης συμμετήχαν στην μάχη, με αρκετά...πολεμική εμφάνιση, χρησιμοποιόντας κρανία ζώων ως περικεφαλαίες και καλλημένοι με αίμα, συνήθως ανθρώπινο, από την Θυσία στην θεά του πολέμου ( ο τελευταίος που έφτανε στο πεδίο της μάχης, ακόμα και η σύζηγος του chieftain σε μία περίπτωση, θυσιάζοταν) ώστε να δείξουν ότι ο πόλεμος και η μάχη είναι θεία. Επίσης, έχουμε την κέλτικη παράδοση του Warp, που σημαίνει ότι οι Κέλτες πολεμιστές, υποτίθεται ότι άπο τους Θεούς έπερναν μια τερατώδη δύναμη (υποτίθεται ότι ακόμα και το σώμα τους παραμορφωνόταν σε μια τερατώδη μορφή κατά την διάρκεια του warp) και ότι μπορούσαν με αυτή την δύναμη να εξοντώσουν εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες αντιπάλων.

Θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες για τις διάφορες πολεμικές παραδώσεις των Κελτών ή άλλων ευροπαικών πολιτισμών πριν τον Χριστιανισμό, και είμαι πεπεισμένος ότι ο Χριστιανισμός όχι μόνο δεν είναι η "μητέρα" των θρησκευτικών πολέμων, αλλά ότι ίσα ίσα τους ελαχιστοποίησε και τουλάχιστον τους στόχευσε. Παλαιότερα, ακόμα και διαμάχη χωριού με χωριού, ήταν θεία επιθημία για την κάθε πλευρά. Με τον Χριστιανισμό, αυτό εξαλύφθηκε και ο "άγιος πόλεμος" γινόταν μόνο σε μεγάλη κλίμακα.

Το τι είδος θεός έχει κατασκευαστεί σε μια κοινωνία, καθώς και η θέση και ο ρόλος που παίζει σ'αυτή, αντικατοπτρίζει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, το επίπεδο αυτής της κοινωνίας.
Αντί για έναν παντοδύναμο και αλάθητο θεό, με τις διάφορες απαιτήσεις και εντολές του, οι Έλληνες είχαν θεούς που αντιπροσώπευαν τον Έρωτα, τη Μουσική, το Φώς, την Ομορφιά, τη Θάλασσα, τον Αέρα, τη Χαρά, τον Πόλεμο κτλ.

Μέχρι και ισότητα των δύο φύλων υπήρχε στους θεούς τους (<----- kremalafasistes), από τους 12 θεούς, οι 6 ήταν άνδρες (Δίας, Ποσειδώνας, Απόλλων, Ήφαιστος, Ερμής, Άρης)
και 6 ήταν γυναίκες (Ήρα, Αθηνά, Αφροδίτη, Δήμητρα, Άρτεμις, Εστία).

Όσο πιο πολύ εξελισσόμεθα ως Άνθρωποι, τόσο πιο διαφορετικές γίνονται οι αλήθειες.
Οι Έλληνες κατάλαβαν ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν μπορούν να φτάσουν την αλήθεια, αλλά μόνο να την πλησιάσουν όλο και περισσότερο. Ο Ηράκλειτος είπε χαρακτηριστικά: ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ.
Όλα κινούνται, όλα αλλάζουν διαρκώς. Το ίδιο και η αντίληψή μας περί Αλήθειας. Γι'αυτό λοιπόν, επειδή η αλήθεια είναι πάντα σχετική και πάντα αλλάζει μαζί με τους ανθρώπους και το επίπεδο εξέλιξής τους, οι Έλληνες δεν δημιούργησαν ποτέ κανένα είδος δόγματος και θρησκευτικού φανατισμού (επιμένω να αναφέρομαι στους Έλληνες, γιατί γνωρίζω ελάχιστα πράγματα για λαούς όπως οι Κέλτες).

Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι άλλο είναι η πίστη σε έναν θεό του πολέμου (όπως υπήρχε και του Έρωτα αλλά και του Θανάτου), και άλλο ο πόλεμος λόγω θρησκευτικών διαφορών.