Ανόητη Ερώτηση

Πάντα είχα μια ανόητη ερώτηση. Πείτε ότι ξέρουμε ένα συγκεκριμένο άνθρωπο με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (σωματικά, ψυχικά, πνευματικά). Αν ο πατέρας είχε γονιμοποιήσει την γυναίκα μια άλλη στιγμή από αυτή που είχε γίνει πραγματικά με τον άνθρωπο, δηλαδή αν ένα διαφορετικό σπέρμα είχε γονιμοποίήσει ένα ωάριο από αυτό που δημιούργησε τον άνθρωπο που γνωρίζουμε, τότε θα είχε προκύψει ένας άνθρωπος με διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτόν που γνωρίζουμε?

Εννοείτε αυτά συμβαίνουν σε τέλειες συνθήκες. Μην μου πει κανείς ότι το δεύτερο άνθρωπο μπορεί να τον βαρούσαν μικρό άρα να ήταν πιο βίαιος από τον πρώτο ή πιο καταπιεσμένος...

'Οχι,με την καμία.Πρώτα από όλα τα σπέρματα ούτως ή άλλως έχουν τις ίδιες γενετικές πληροφορίες.Το πιο απλό παράδειγμα που μπορείς να σκεφτείς είναι ο διαφορετικός φαινότυπος-γονότυπος δύο αδελφών,που όπως λες προέκυψαν από ωάριο που γονιμοποιήθηκε από σπερματοζωάριο διαφορετική στιγμή.Οντως είναι πολύ(αν κ όχι απόλυτα)διαφορετικοί

Είναι καθαρά θέμα πιθανοτήτων.Μπορεί αν συλληφθεί διαφορετική στιγμή να μην γεννηθεί καν(αν πχ το παιδι ειναι ομόζυγο σε θνησιγόνο γονίδιο).Όλα τα χαρακτηριστικά ενός οργανισμού καθορίζονται από τον τύπο κληρονομικότητας(αυτοσωμικός,φυλοσυνδετος,επικρατής,υπολειπόμενος)των γονέων και από τυχαίες πιθανότητες.Εξέτασε το πιο απλό παράδειγμα,πχ την πιθανότητα εμφάνισης προσκολλημένων ή ελεύθερων λοβών.Κληρονομείται με αυτοσωμικό υπολειπόμενο τύπο κληρονομικότητας,όπου γ το υπολειπομενο αλληλόμορφο(που σου προκαλει προσκολληση στους λοβους) και Γ το επικρατές.Έστω ο ένας γονέας έχει προσκολλημένους λοβούς (άρα γονότυπος για το συγκεκριμενο χαρακτηριστικό γγ)και ο αλλος όχι(μπορεί ν είναι Γγ ή ΓΓ,εμείς για ευκολία ν πάρουμε το πρώτο).Για ν υπολογήσεις τον φαινοτυπο-γονότυπο του παιδιου κανεις τη διασταυρωση γγ x Γγ,οπου προκύπτουν 50%πιθανότητες ν έχει προσκολ.λοβούς(γγ)και 50%να έχει ελεύθερους(Γγ).

Αντίστοιχα γίνεται και με όλα τα χαρακτηριστικά.Φαντάσου πως ok για το συγκεκριμένο χαρακτηριστικο έτυχε και έπεσε πάλι στο ίδιο 50% που θα έπεφτε κ σε μια άλλη κύηση.Στα υπόλοιπα χιλιάδες χαρακτηριστικά όμως?Είναι σχεδόν αδύνατο να γεννηθεί το ίδιο παιδί.Άσε που μπορέι να μεσολαβήσει και κάποια μετάλλαξη.

Διαφορετικό σπερματοζωάριο=διαφορετικός άνθρωπος.

Ας πάρουμε ένα τυπικό ανθρώπινο κύτταρο.Αυτό,έχει 23 ζεύγη ομόλογων χρωμοσωμάτων,εκ των οποίων τα μισά είναι πατρικής και τα άλλα μισά είναι μητρικής προέλευσης.Τι θα πει ομόλογα χρωμοσώματα?Θα πει ότι επιτελούν τις ίδιες λειτουργίες (διαθέτουν δηλαδή τα ίδια γονίδια),αλλά με διαφορετικό τρόπο.Οπότε,κάθε ζεύγος είναι Α-Α',Β-Β',Γ-Γ' κοκ.Τα γεννητικά μας κύτταρα όμως,διαφέρουν.Δε διαθέτουν 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων (δηλαδή 46 χρωμοσώματα),αλλά 23 χρωμοσώματα.Τι θα πει αυτό?Ότι ένα σωματικό κύτταρο,διαχωρίζεται σε δύο γεννητικά κύτταρα,με τον μισό αριθμό χρωμοσωμάτων το καθένα.Ο διαχωρισμός γίνεται εντελώς τυχαία.Ένα γεννητικό κύτταρο δηλαδή,μπορεί να πάρει το χρωμόσωμα Α,το Β',το Γ',το Δ',το Ε,το Ζ,το Η' κοκ,τελείως τυχαία.Δεδομένου ότι έχουμε 23 ζεύγη,σκέψου πόσοι πιθανοί συνδυασμοί υπάρχουν!Αυτό συμβαίνει και στα σπερματοζωάρια και στα ωάρια.Με λίγα λόγια,διαφορετικά γεννητικά κύτταρα=διαφορετικός συνδυασμός χρωμοσωμάτων=διαφορετικός άνθρωπος.

L3o ΧΞΣ έγραψε:

Διαφορετικό σπερματοζωάριο=διαφορετικός άνθρωπος.

Absolutely right

XwrisOnomaGamioli έγραψε:

Πρώτα από όλα τα σπέρματα ούτως ή άλλως έχουν τις ίδιες γενετικές πληροφορίες.

Absolutely malakia.
Υπάρχουν 2 εις την 23η συνδυασμοι(δεδομένου ότι μιλάμε για απλοειδή κύτταρα),άρα μηδαμινές πιθανότητες να έχουμε γενετικά όμοια σπερματοζωάρια.

XwrisOnomaGamioli έγραψε:

XwrisOnomaGamioli έγραψε:

Πρώτα από όλα τα σπέρματα ούτως ή άλλως έχουν τις ίδιες γενετικές πληροφορίες.

Absolutely malakia.
Υπάρχουν 2 εις την 23η συνδυασμοι(δεδομένου ότι μιλάμε για απλοειδή κύτταρα),άρα μηδαμινές πιθανότητες να έχουμε γενετικά όμοια σπερματοζωάρια.

Πωπωπωπω, άνοιξε διάλογο με τον ευατό της!
Εγώ μια άλλη απορία είχα πάντα: Είμαστε τόσο τυχεροί που έτυχε να γεννηθούν και να ζευγαρώσουν οι κατάλληλοι άνθρωποι, ξανά και ξανά ώστε να έρθει κάποια στιγμή η στιγμή που θα γεννηθούμε εμείς;
Ή πιστεύετε ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά στοιχεία νεκρών οργανισμών που χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά για την δημιουργία νέων οργανισμών, και, τελικά, δεν είμαστε τόσο μοναδικοί όσο νομίζουμε (και αισθανόμαστε)

Ίων έγραψε:

Πωπωπωπω, άνοιξε διάλογο με τον ευατό της!
Εγώ μια άλλη απορία είχα πάντα: Είμαστε τόσο τυχεροί που έτυχε να γεννηθούν και να ζευγαρώσουν οι κατάλληλοι άνθρωποι, ξανά και ξανά ώστε να έρθει κάποια στιγμή η στιγμή που θα γεννηθούμε εμείς;
Ή πιστεύετε ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά στοιχεία νεκρών οργανισμών που χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά για την δημιουργία νέων οργανισμών, και, τελικά, δεν είμαστε τόσο μοναδικοί όσο νομίζουμε (και αισθανόμαστε)

Πως μπορει να ειμαστε στοιχεια νεκρών οργανισμων? Αφου τα σπερματοζωαρια και τα ωαρια ειναι ζωντανοι οργανισμοι... Τι εννοεις? Μηπως εμπεριεχει αυτο που λες την εννοια της ψυχης?

Εξηγησε περαιτερω γενικα... (περαιτερω δεν ειναι? Ή περεταιρω? Εγω περαιτερω το ξερω...)

Περαιτέρω<από συγκριτικό του επιθέτου περαίος(αυτός που βρίσκεται στην απλεναντι πλευρά)

Kenny υποθέτω ο Ιωνας εννοεί τον κύκλο που κάνει η οργανική και ανόργανη ύλη,στο περιβαλλοντικό οικοσύστημα.

Περαιτέρω γράφεται.

Όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, τα φυτά και τα ζώα, τα συστατικά τους επιστρέφουν στη Γαία, από όπου προήλθαν και χρησιμοποιούνται ξανά για την δημιουργία νέων οργανισμών.
Όλα τα συστικά μας βρίσκονται στο Γαλαξία μας και αυτή η διαδικασία περιγράφεται αλληγορικά και με εξαιρετική γλαφυρότητα στα Ορφικά μας κείμενα.

"ΕΡΙΦΟΣ ΕΣ ΓΑΛ' ΕΠΕΤΟΝ" (Ορφικά απ.18 γρ.13)
"Σαν κατσικάκι έπεσα στο γάλα"

Λέει ο νεκρός στον Ευκλή και στον Ευβουλέα, όταν τον υποδέχονται στον Άδη, κι αυτός πέφτει στο γάλα. Με το γάλα αλληγορείται ο Γαλαξίας, ο νεκρός ξαναγυρνά στην πηγή της Ύλης του.

Well,παίδες,τα συστατικά είναι τα ίδια,αν αυτό διερωτάστε.Υπάρχει και η Αρχή Διατήρησης της Ύλης.

Αφού λοιπόν έχουμε δημιουργηθεί από συστικά προηγούμενων οργανισμών, και από εμάς θα δημιουργηθούν και άλλοι οργανισμοί, μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουμε ψυχή; Ή η ψυχή ενός ανθρώπου δημιουργείται όταν γεννιέται;

Λοιπόν, άνοιξα ένα βιβλίο του Αριστοτέλη, το Περί Ψυχής.

Αριστοτέλης έγραψε:

3. Πρώτον δε είναι ίσως αναγκαίον να διακρίνωμεν εις ποίον από τα γένη του είναι ανήκει και τι είναι η ψυχή, αν δηλαδή είναι τούτο το (ατομικόν) πράγμα και ουσία ή είναι ποιόν ή ποσόν ή και άλλη τις από τας αλλαχού αριθμηθείσας κατηγορίας. Προσέτι δε αν είναι εκ των εν δυνάμει όντων ή μάλλον εντελέχεια (εντελής πραγματικότης), η διάκρισις δε αυτή έχει ουχί σμικράν σπουδαιότητα.

4. Πρέπει να εξετάσωμεν και αν η ψυχή διαιρείται εις μέρη ή είναι αμερής και αν είναι πάσαι αι ψυχαί του αυτού είδους ή όχι. Και, αν δεν είναι του αυτού είδους, τότε πρέπει να εξετασθή αν αυταί είναι διάφορα είδη του αυτού γένους ή διάφορα γένη. Διότι σήμερον οι ομιλούντες και ερευνώντες περί ψυχής φαίνονται, ότι περί μόνης της ανθρωπίνης ψυχής πραγματεύονται.

5. Πρέπει δε να προσέξωμεν και όπως μη μείνη ανεξέταστον, αν είς μόνος ορισμός της ψυχής είναι π. χ. του ζώου εν γένει ή υπάρχει διάφορος εκάστης ψυχής ή εκάστου είδους ζώων, άλλος του ίππου λ. χ., άλλος του κυνός, άλλος του ανθρώπου, άλλος του θεού, διότι το καθόλου ζώον ή ουδέν πραγματικόν είναι ή είναι τι πολύ ύστερον παρά τα καθέκαστα (αφηρημένον). Το αυτό δε λέγομεν και αν εις άλλον (διάφορον του ζώου) κοινόν όρον ήθελεν αποδοθή η ψυχή.

6. Προσέτι, εάν δεν υπάρχωσι μεν πολλαί ψυχαί, υπάρχωσιν όμως πολλά μέρη (δυνάμεις) της ψυχής, τι εκ των δύο πρέπει να μελετήσωμεν, την όλην ψυχήν προ των μερών, ή αντιστρόφως, πρότερον τα μέρη. Δύσκολον δε είναι και να προσδιορίσωμεν ποία είναι τα μέρη, τα οποία εκ φύσεως διαφέρουσιν απ' αλλήλων, και αν τα μέρη, καθ' εαυτά πρέπει να
εξετάσωμεν πρότερον ή τα έργα, την ενέργειαν των μερών λ. χ. την νόησιν πρότερον ή τον νουν, την αίσθησιν (ενέργειαν) πρότερον ή το αισθητικόν (δύναμιν), ομοίως και περί των άλλων.

Ο Αριστοτέλης θεωρούσε πως η ψυχή είναι η έκφραση των ιδιοτήτων, του χαρακτήρα, του "σκοπού" ενός όντος, δηλαδή η αρχή εκείνη που καθοδηγεί την ανάπτυξή του. Σύμφωνα με την αριστοτελική ορολογία, η ψυχή είναι η μορφή ενός όντος, που διαπλάθει την ύλη που το αποτελεί, κι όχι αυτή καθ' αυτή η ύλη. Για το λόγο αυτό, ο Αριστοτέλης θεώρησε πως η "ψυχή" δεν έχει ανεξάρτητη υπόσταση και επομένως δεν μπορεί να επιβιώσει μετά τη διάλυση της ύλης του όντος (δεν νοούνται ιδιότητες και σκοπός χωρίς το ον στο οποίο ανήκουν).

Ίων έγραψε:

Αφού λοιπόν έχουμε δημιουργηθεί από συστικά προηγούμενων οργανισμών, και από εμάς θα δημιουργηθούν και άλλοι οργανισμοί, μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουμε ψυχή; Ή η ψυχή ενός ανθρώπου δημιουργείται όταν γεννιέται;

Θα έλεγα ότι η συζήτηση σχετικά με την ύπαρξη ψυχής ή όχι είναι τελείως άσχετη με το ότι τα υλικά στη φύση ανακυκλώνονται.Άλλωστε,σύμφωνα με τους υποστηρικτές του μεταφυσικού η ψυχή είναι άυλη και από άλλο κόσμο,οπότε δεν έχει νόημα να λέμε ότι ανακυκλώνεται και αυτή,αν υποθέσουμε ότι υπάρχει.

Καταρχάς ο Αριστοτέλης ήταν ένα αχάριστο κακομαθημένο κωλόπαιδο που αρνούνταν κατηγορηματικά να χρησιμοποιήσει τον εγκέφαλό του (παράδοξο γιατί θεωρείται και πατέρας της λογικής) και θεωρούσε τον εαυτό του αλάνθαστο σε τέτοιο βαθμό που ο κόσμος άρχισε να τον πιστεύει. Έκανε κριτική στους πάντες χωρίς ποτέ να δέχεται κριτική για τις δικές του απόψεις. Επίσης συστηματοποίησε μια πραγματιστική/υλιστική φιλοσοφία η οποία οδήγησε τελικά στο μεσαίωνα (μαζί με άλλους παράγοντες φυσικά) μιας και βόλευε αφάνταστα τα διεφθαρμένα απολυταρχικά καθεστώτα της εποχής. Οπότε μη μου λες ο Αριστοτέλης είπε, λες και είναι καμιά αυθεντία.

Τώρα αυτό είναι βέβαια η δική μου προσωπική άποψη αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε για αφηρημένες έννοιες όπως η ψυχή λες και είναι απτά υλικά πράγματα. Το βρίσκω ανάλογο π.χ. της πρότασης ότι η ελευθερία συγκρίνεται (ως προς τις ιδιότητες και την αξία της) με μια κατσαρόλα.