ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ

@simvatos έγραψε:

Τι γιατί βρε κεννυ?Επειδή όσο υπάρχει αυτή η συνομοσπονδία και η λογική της να συγκρατεί τους εργαζόμενους πίσω να δίνει την ψευδαίσθηση αντίστασης και στην ουσία να τα κιμιάζει με τα αφεντικά και να πουλάει τους αγώνες...Να έχει αντιπροσώπους που αργότερα γίνονται βουλευτές...Να σχολιάζει μόνο τα τεκτενόμενα και να μην πράττει...Και αν το δεις και καθαρά πρακτικά αποδυναμώνει την ΕΣΕ και τη ροσινάντε οπότε λογικό είναι ο υποστηρικτής τους να το επιδιώκει από τη στιγμή που θεωρεί σωστή τη νοοτροπία της δικιάς του συνομοσπονδίας...

Δεν ρωτησα με την εννοια τι κακο εχει η ΓΣΕΕ. Την ξερω καλα μαλιστα και τα σκατα της. Απλως ηθελα να δω τι σκεφτοσουν.

Διαβάζω αυτή την περίοδο το "Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ - η αποτυχία του κρατικού καπιταλισμού" των Γκομπέν-Ρόκερ-Άβριτς και με έβαλαν σε σκέψεις ορισμένα σημεία σχετικά με τον αναρχοσυνδικαλισμό στην Ρωσία λίγο πριν την εξέγερση του 1905.

αντιγράφω:

"Οι βασικές θέσεις του Νοβομίρσκι ήταν οι ακόλουθες:
[...] Υιοθέτησε την γαλλική θέση για μια συνειδητή μειοψηφία διορατικών εργατών που θα έβγαζε τις μάζες από την αδράνεια και δεν θα αναλάμβανε ηγετικό ρόλο, αλλά θα υπηρετούσε το κίνημα σαν ανιχνευτής της επαναστατικής πάλης. Ο άμεσος σκοπός τους θα ήταν να εμποδίσουν τις ενώσεις να γίνουν υποχείριο των πολιτικών κομμάτων."
(Ο Νοβομίρσκι οραματιζόταν εργατικές ενώσεις στα πρότυπα της γαλλικής C.G.T.)

"Ο Ασκάρωφ έκανε διάκριση μεταξύ ρεφορμιστικών εργατικών ενώσεων (Αγγλία και Γερμανία) και επαναστατικών συνδικάτων (Γαλλία). Ενώ τα πρώτα πάλευαν για ένα αμοιβαίο συμβιβασμό κεφαλαίου και εργασίας, τα δεύτερα παρέμεναν πιστά στην ριζοσπαστική παράδοση της Α' Διεθνούς. Ο Ασκάρωφ υποστήριζε ότι τα συνδικάτα δεν ζητούσαν απλά και μόνο την βελτίωση της ζωής των μελών τους, αλλά πάλευαν με όπλο την γενική απεργία για την κατάργηση του κράτους και του κεφαλαίου. Η κριτική του για τα συνδικάτα συνίστατο στο ότι επειδή ήταν ανοικτά σε εργάτες όλου του πολιτικού φάσματος και δεν είχαν μια αναρχική ομοιογένεια, υπήρχε ο κίνδυνος να καταντήσουν υποχείρια των πολιτικών και των ηγετών των εργατικών ενώσεων."

"Ο Κροπότκιν ήταν χλιαρός στις εκτιμήσεις του για τα σοσιαλκυριαρχούμενα σοβιέτ και εισηγείτο την συμμετοχή των αναρχικών στις εργατικές ενώσεις όσο αυτές παρέμεναν μη κομματικές και όργανα της λαϊκής εξέγερσης. [...] Ο Κροπότκιν θα πρέπει να είχε ενοχληθεί, ως ένα βαθμό, και από τη συνδικαλιστική άποψη για μια "συνειδητή μειοψηφία". Η ιδέα μιας επαναστατικής πρωτοπορίας, ακόμα και αν αποτελείτο από χειρωνάκτες εργάτες, μύριζε γιακωβινισμό, ότι χειρότερο για τον Κροπότκιν και ακόμη έμοιαζε πολύ με την θεωρία του μπολσεβικισμού που επεξεργαζόταν εκείνη την εποχή ο Λένιν. Επιπλέον, ο Κροπότκιν φοβόταν πως οι εργατικές ενώσεις μπορούσαν να έλθουν σε συμβιβασμό με την αστική τάξη ή ακόμα χειρότερα, να γίνουν θύματα των φιλόδοξων σοσιαλιστών διανοούμενων. Γι' αυτούς τους λόγους, οι αναρχικοί έπρεπε να ιδρύσουν αμιγώς αναρχικές ενώσεις ή να συμμετέχουν μόνο σε μη κομματικές ενώσεις, με σκοπό να τις κερδίσουν υπέρ των αναρχικών στόχων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να συμμετέχουν σε εργατικές οργανώσεις που ήδη είχαν σοσιαλιστικό πρόγραμμα."


Τελικά οι αναρχοσυνδικαλιστικές ενώσεις με ποιον τρόπο θα διασφαλίσουν την ουδετερότητα/μη εξάρτησή τους από τα πολιτικά κόμματα, και με ποιόν τρόπο θα προστατευθούν από ενδεχόμενο συμβιβασμό κεφαλαίου και εργασίας; Τα λενινιστικά/μπολσεβικικά κόμματα υποστηρίζουν πως αυτό θα το πετύχουν υπό την καθοδήγηση της Κ.Ε. τους, η οποία θα θέτει πάντα ταξικούς στόχους στο κίνημα. Στις αναρχοσυνδικαλιστικές ενώσεις όμως ποιος/ποιοι είναι αυτοί που θα φροντίσουν να μην παρεκλίνει των ταξικών του στόχων το κίνημα και πώς θα αποτρέψουν τις εργ. ενώσεις από το να γίνουν υποχείρια των πολιτικών κομμάτων;