Το κίνημα μετά την κρίση και ο βαθύς ύπνος της αριστεράς....

Αν η 5η Μάη ήταν κομβικής σημασίας ημερομηνία για το κίνημα (ότι και αν εννοεί ο καθένας με αυτή την λέξη), άλλο τόσο κομβικής σημασίας έχω την αίσθηση πως ήταν και η 15η Δεκέμβρη. Έτυχε να βρίσκομαι εκτός Αθήνας και τις δυο αυτές ημερομηνίες και άρα να λείπω από αυτές τις δυο διαδηλώσεις, θυμάμαι ωστόσο την ψυχολογία μου «πιάνοντας» από μακριά το κλίμα που επικρατούσε. Πιστεύω πως δεν έχω ζήσει πιο άσχημη, κινηματική μέρα από την 5η Μάη. Αντίθετα, τα συναισθήματά μου ήταν ακριβώς αντίθετα όσον αφορά την 15η Δεκέμβρη. Νομίζω πως αν η 5η Μάη ήταν η μέρα που το κίνημα γονάτισε (ακόμα θυμάμαι τις αμήχανες, ολιγάριθμες διαδηλώσεις που ακολούθησαν), η 15η Δεκέμβρη ήταν η μέρα που σταθήκαμε πάλι στα πόδια μας οριστικά. Δεν είναι καιρός για πανηγυρισμούς ωστόσο. Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε είναι απλά στην αρχή της. Και σε όλη αυτή την μεγάλη διαδρομή μέχρι το τέλος της, οι διακυμάνσεις που θα γνωρίσουμε θα είναι πολλές.

Αυτό το φαινόμενο που λέγεται οικονομική κρίση θα κρατήσει για αρκετά χρόνια δυστυχώς. Είναι αναπόφευκτο πως όλο αυτό το διάστημα η ανάγκη για αγώνες θα είναι μεγάλη και όσο περνάει ο καιρός, κατά την άποψή μου, όλο και περισσότεροι θα την αποκτούν. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση εξελίσσεται ένας μαραθώνιος και η διάρκειά του θα είναι γεμάτη με απογοητεύσεις (όπως η 5η Μάη) και με ψυχολογικές ανατάσεις (όπως η 15η Δεκέμβρη). Μάλλον θα πρέπει να είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι να ανταπεξερχόμαστε στις απογοητεύσεις και να διαχειριζόμαστε χωρίς έπαρση τις ανατάσεις. Το πραγματικό ζήτημα όμως είναι η απάντηση στο εξής ερώτημα: Τι ακριβώς θέλουμε να βρούμε στο τέλος αυτού του μαραθωνίου; Θα ήθελα πολύ η απάντηση να είναι πως αυτό που θα θέλαμε να βρούμε είναι η καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου, η κατάργηση του καπιταλισμού και η εγκαθίδρυση του ελευθεριακού κομμουνισμού (η αναρχία δηλαδή ντε). Αν απαντούσα κάτι τέτοιο όμως, μάλλον θα πετούσα στα σύννεφα.

Νομίζω πως αυτό που έχει να κερδίσει η κοινωνία από όλη αυτή την ιστορία, είναι πως στο τέλος αυτής της ειδικής περιόδου μπορεί να δημιουργηθεί ένα πολυμορφικό, εργατοκοινωνικό κίνημα με ξεκαθαρισμένη την αντικαπιταλιστική του διάθεση. Ένα κίνημα που θα αμφισβητεί και θα αντιστέκεται, που η εξουσία θα το βρίσκει πάντα μπροστά της. Ο (ρεαλιστικός) αυτός στόχος μπορεί να επιτευχθεί με διαρκή προπαγάνδα συνολικότερων προταγμάτων που θα μπορούν να δίνουν μια πιο επαναστατική προοπτική στους (αναγκαίους πάντα) αγώνες για πιο μερικά ζητήματα. Αν δεν γίνει αυτό, αυτή η σύγχρονη χούντα θα έχει την κατάληξη της παλιάς. Θα έρθει δηλαδή κάποια στιγμή η ώρα της «μεταπολίτευσης», σταδιακά η κοινωνία θα συντηρητικοποιηθεί ξανά και αναπόφευκτα θα οδηγηθεί πίσω στην απάθεια.

Η εξαετία της χούντας έχει πολλά περισσότερα κοινά με την τωρινή περίοδο από τα προφανή. Έχω την εντύπωση πως ένα από αυτά είναι η στάση της αριστεράς απέναντι στα γεγονότα. Την εξαετία της χούντας το κεντρικό πολιτικό πρόταγμα όλων των αγωνιστών ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους ταυτότητα περιορίστηκε στο εξής απλό, λιτό και περιεκτικό σύνθημα: «Κάτω η χούντα». Ποτέ δεν μπήκαν πιο γενικά ζητήματα, ποτέ κανείς δεν μίλησε για την καταστροφή του καπιταλισμού, ποτέ κανείς δεν φώναξε ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ το προφανές ότι δηλαδή: «ρε παιδιά και να ρίξουμε την χούντα δεν θα έχουμε ξεμπερδέψει». Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα αντιχουντικό κίνημα που έσβησε ολοκληρωτικά μερικά χρόνια αργότερα κάτω από την εξουσία του «σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ της αλλαγής». Υπάρχουν ελαφρυντικά βέβαια για εκείνη την κακή διαχείριση των πραγμάτων κατά την περίοδο της χούντας. Εκτός από το ΚΚΕ που σφύριζε αδιάφορα, η υπόλοιπη αριστερά ήταν ακόμα ανοργάνωτη και ανώριμη ενώ ο αναρχικός χώρος ήταν τόσο μικρός που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανύπαρκτος. Ελαφρυντικά υπήρχαν τότε. Τώρα δεν υπάρχουν…

Αν υπάρχει ένα κομμάτι της αριστεράς που σήμερα θέτει συνολικότερα ζητήματα αυτό είναι το ξεπουλημένο και βολεμένο ΚΚΕ (που βέβαια τις κρίσιμες στιγμές θα σφυρίζει πάλι αδιάφορα-ήδη το κάνει άλλωστε) και αυτό είναι μεγάλη ντροπή για την λεγόμενη «ριζοσπαστική» αριστερά, η οποία άλλωστε είναι τόσο ριζοσπαστική που αναλώνεται απλά σε συνθήματα τύπου «έξω από την ΕΕ», «έξω το ΔΝΤ», «κάτω το μνημόνιο», «κρατικοποίηση των τραπεζών», ασκεί με άλλα λόγια αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική. Και όταν ασκείς απλά αντιπολίτευση σημαίνει πως είσαι κομμάτι αυτού στο οποίο αντιπολιτεύεσαι.

Θα μπορούσε άραγε η «επαναστατική» αριστερά να μιλάει επαναστατικά; Αμφιβάλω. Πως θα μπορούσε να το κάνει την στιγμή που έχει επιλέξει να κινείται ξεκάθαρα μέσα από τους θεσμούς του συστήματος; Πως θα μπορούσε να μιλάει στο σήμερα (και όχι όταν αποφασίσει η ίδια σαν τυπική πρωτοπορία, πως ο κόσμος είναι έτοιμος να το δεχθεί) για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και χωρίς αντιπροσώπους που παίζουν το παιχνίδι των αφεντικών, όταν και η ίδια παίρνει μέρος στις κοινοβουλευτικές εκλογές; Άραγε θα πρέπει να γίνει κάτι σαν το ΚΚΕ πρώτα, να βολευτεί δηλαδή για τα καλά μέσα στην Βουλή τόσο ώστε να μην μπορεί καμία κάλπη να την βγάλει εκτός, για να μπορεί να μιλήσει ξεκάθαρα; Μάλλον ναι…

Δυο χρόνια πριν, τέτοιο μήνα περίπου έγινε μια μεγάλη εξέγερση, η μεγαλύτερη που είχε γνωρίσει η Ελλάδα από το 1973 και μετά. Μέσα σε αυτό τον χαμό οι αριστερές οργανώσεις ήθελαν να «πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων» (λες και υπάρχει κυβέρνηση που ΔΕΝ είναι δολοφόνων) και να «διαλυθούν τα ΜΑΤ» (λες και όσο υπάρχει κράτος και εξουσία θα σταματήσει να υπάρχει και καταστολή ακόμα και αν διαλυθούν τα ΜΑΤ). Ο αναρχικός χώρος είπε απλά «Κάτω το κράτος». Δεν θέλω να ευλογώ τα γένια μου αλλά δυο χρόνια μετά, αν έχει μείνει κάτι από εκείνο τον Δεκέμβρη είναι κάποια άτομα που ενίσχυσαν με την παρουσία τους τον αναρχικό χώρο και συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται μέσα από αυτόν. Τον Δεκέμβρη κανείς μας δεν βγήκε στον δρόμο επειδή ξύπνησε ξαφνικά ένα πρωί και είπε: «Σήμερα είμαι αναρχικός, θα πάω να τα γαμήσω όλα». Η καταπίεση ήταν αυτή που έβγαλε τον κόσμο στον δρόμο τον Δεκέμβρη, όχι η ξαφνική ιδεολογικοποίηση. Αυτοί που έμειναν όμως εκεί και μετά τον Δεκέμβρη ήταν όσοι αντιλήφθηκαν την ουσία του αγώνα. Αυτοί που αντιλήφθηκαν πως αν δεν πέσει το κράτος ο αγώνας δεν θα έχει ποτέ αποτέλεσμα. Όσοι έμειναν στο ότι πρέπει να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων ή στο ότι πρέπει να διαλυθούν τα ΜΑΤ γύρισαν σπίτι τους απογοητευμένοι γιατί «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει». Από την σκοπιά τους, ίσως να είχαν και δίκιο. Αν δεν μιλήσουμε πραγματικά επαναστατικά και αν δεν απονομιμοποιήσουμε τους θεσμούς του υπάρχοντος συστήματος έμπρακτα (με την πολιτική μας και τις πράξεις μας δηλαδή, όχι με την προοπτική ότι καααααποτε θα το κάνουμε) τότε όντως, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει…

http://frikia.blogspot.com/2010/12/blog-post.html

Το κειμενο το εχω γραψει εγω. Θα ήθελα να γινει κουβεντα πανω σε αυτο. Διαφωνείτε, συμφωνείτε; Πείτε αποψεις.

Παράθεση :

Αν υπάρχει ένα κομμάτι της αριστεράς που σήμερα θέτει συνολικότερα ζητήματα αυτό είναι το ξεπουλημένο και βολεμένο ΚΚΕ (που βέβαια τις κρίσιμες στιγμές θα σφυρίζει πάλι αδιάφορα-ήδη το κάνει άλλωστε) και αυτό είναι μεγάλη ντροπή για την λεγόμενη «ριζοσπαστική» αριστερά, η οποία άλλωστε είναι τόσο ριζοσπαστική που αναλώνεται απλά σε συνθήματα τύπου «έξω από την ΕΕ», «έξω το ΔΝΤ», «κάτω το μνημόνιο», «κρατικοποίηση των τραπεζών», ασκεί με άλλα λόγια αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική. Και όταν ασκείς απλά αντιπολίτευση σημαίνει πως είσαι κομμάτι αυτού στο οποίο αντιπολιτεύεσαι.

Γίνεσαι λίγο πιο συγκεκριμένος;; Γιατί πιστεύεις ότι η εξωκοινοβουλευτική αριστερά έχει καταντήσει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση; Προσωπικά την θεωρώ πολύ πιο μάχημη από την κοινοβουλευτική και σε θέματα που ούτε καν αγγίζει το ΚΚΕ, όπως πχ, τον αντιφασισμό.

Άλλο πιο μάχημη, άλλο ριζοσπαστική/επαναστατική. Ο λόγος της αριστεράς δεν φεύγει ποτέ από τα όρια του υπάρχοντος. Το αν είναι πιο μάχημη δεν έχει να λέει, δεν το ανέφερα καν στο κείμενο αυτό άλλωστε. Και το ΠΑΣΟΚ μάχημο είναι....

Αν μπορεί να εξαιρεθεί ένα κομμάτι από την αριστερα που να μιλάει όντως επαναστατικά αυτό είναι η "Δράση για την ελευθερία" και το ΕΕΚ. Δεν είναι τυχαίο που και οι δύο πιο πολύ συμπορεύονται με τους αναρχικους παρά με τους άλλους συντρόφους τους. Αν και η τακτική αυτή του ΕΕΚ θεωρώ πως είναι πιο πολύ οπορτουνίστικη. Και αυτό το λέω γιατι το ΕΕΚ έκανε μια ανεξήγητη στροφή στον λόγο του και στην πολιτική του από την στιγμή που δημιουργήθηκε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ίδιο αποφάσισε να μην συμμετέχει σε αυτήν. Εγώ λέω πως το ΕΕΚ από την ώρα που κατάλαβε πως δεν το παίρνει να είναι ένα αριστερό κομμα που θα έχει τον ίδιο λόγο και την ίδια πολιτική με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί αν το έκανε αυτό θα έχανε απο τα αποδυτήρια (καθώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν δεδομένο πως θα ειναι πιο δυνατή) αποφάσισε να "αναρχοποιηθεί" ώστε να στοχεύσει σε άλλο κόσμο.

Όσον αφορά το θέμα που αναφέρεις, τον αντιφασισμό δηλαδή, αν το πιάσουμε θα ανοίξουμε πονεμένο θέμα γιατί εγώ προσωπικά θεωρώ πως ουτε καν ο αναρχικός χώρος δεν το διαχειρίζεται όπως πρέπει. Σίγουρα, οι αναρχικοι ασχολούμαστε πιο πολύ από την αριστερά με την απειλή του φασισμού αλλά για μένα το κάνουμε σε εντελώς λάθος και ανούσιο επίπεδο. Είναι μεγάλο ζήτημα. Αν εμείς πάντως είμαστε μια φορά λάθος στο ζήτημα του αντιφασισμού, η αριστερά είναι δέκα...

Αυτή την στιγμή στην αριστερά υπάρχουν δυο ομάδες που ασχολούνται μόνο με το ζητημα αυτό. Η μια είναι η "Απελάστε τον ρατσισμό" του Συνασπισμου και η άλλη είναι η "Ενωμένοι απέναντι στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή" του ΣΕΚ. Και οι δύο ασκούν απλά αντιπολίτευση στο ΛΑΟΣ. Μιλάει δηλαδή το ΛΑΟΣ κατά των μεταναστών και λέει να φύγουν οι "παράνομοι" μετανάστες, απαντάνε αυτές οι δυο ομάδες υπέρ των μεταναστών και λένε να πάρουν χαρτιά οι "παράνομοι" μετανάστες. Μέχρι εκει. Καμία περαιτέρω ανάλυση. Προφανώς και συμφωνώ στο να πάρουν χαρτιά οι άνθρωποι αλλά αν σε όλο αυτό δεν επισημάνεις πως ο φασισμός είναι γέννημα θρέμα του καπιταλισμού, αν δεν θίξεις πως το σημαντικότερο ζήτημα με τον ρατσισμό δεν είναι τα χαρτιά που δίνει ή δεν δίνει το κράτος αλλά ο ρατσισμός της κοινωνίας απέναντι σε αυτά τα άτομα, αν δεν τονίσεις πως ο ρατσισμός θα πάψει να υφίσταται μόνο αν τον γαμήσει η ίδια κοινωνια διαφορετικά όσα χαρτιά και να πάρουν οι μετανάστες πάλι θύματα ρατσισμού θα πέφτουν, τότε δεν κάνεις δουλεια. Αν δεν τα πεις όλα αυτά, είσαι απλά αντιπολίτευση. Και καλα, ο Συνασπισμός αυτό είναι ετσι κι αλλιώς. Το ΣΕΚ;

λοιπον θελω να θιξω δυο θεματα 1ον την καλοδεχουμενη κριτικη σου στο εεκ και 2ον την αναλυση σου για την παρουσα κατασταση.....αρχιζω με το δευτερο.......χωρις να θελω να αυτοεπιβεβαιωθω υπαρχει κατι πολλες φορες κανει τις αναλυσεις και συνεπως δρασεις του αναρχικου γενικοτερα χωρου εκτος τοπου......αυτο ειναι η ελλειψη διαλεκτικης προσεγγισης στα πραγματα και ιστορικης αναλυσης σε παγκοσμιο επιπεδο.Η πεποιθηση αναρχικων οτι το κινημα και η εργατικη συνειδηση εχουν ευθυγραμμη ανοδικη η καθοδικη πορεια ειναι λογικοφανης και οχι λογικη,η ιστορια εχει δειξει οτι η ταξικη παλη δεν ανεβαινει ενα ενα τα σκαλια,πεφτει ή παρακαμπτει πολλα σκαλια για να κανει μια εκρηξη την επανασταση η να πεσει στην απολυτη υποταγη.Αναλογα λοιπον με τα παγκοσμια δεδομενα και την συνεχεια της κρισης θα κριθει και η ταξικη παλη το μονο που μπορει να κανει ο αναρχικος και κομμουνιστικος χωρος ειναι να προετοιμασει το εδαφος για αυτη την εκρηξη ωστε να ειναι επιτυχημενη.Ζητημα εργατικης εξουσιας θα τεθει(η πες οπως θες καταργησης της εξουσιας!) το συστημα ολο και σαπιζει,βυθιζεται στο λακο που σκαβει ο καπιταλιστικος τροπος παραγωγης....οσο το συστημα παει προς τον πατο οι ταξεις πολωνονται και ερχεται στην επιφανεια ενα προταγμα αυτοι ή εμεις,αναταραχες θα ερθουν το θεμα ειναι αν θα υπαρχουν καποιοι να δωσουν στον αγωνα αυτο ενα στοχο την εργατικη εξουσια κατα εμενα η την καταργηση της κατα εσενα,να δωσει μια εμπειρια να διαπαιδαγωγησει και να διαπαιδαγωγηθει μαζι με τις μαζες...στην οκτωβριανη επανασταση ηταν οι μπολσεβικοι στον ισπανικο εμφυλιο ηταν η CNT και το POUM ........τωρα ποιος? Αν η ταξικη παλη αποτυχει στην επανασταση τοτε το αστικο κινημα θα παρει τα πανω και δεν θα υπαρχει κινηαμ στην ουσια.......Σημαντικο για τα δικα μας δεδομενα ειναι το τι θα γινει στην γερμανια,αγγλια,ιταλια,γαλλια και γενικοτερα στην υπολοιπη ευρωπη...γενικα ομως πιστευω πως παμε καλα!!

Καταρχάς δεν αντιλαμβάνομαι το εργατικό κίνημα σαν μια ενιαία μάζα. Δεν ξερω από που προκύπτει αυτό σε σχέση με το κείμενο. Κατά τα άλλα ρε συ Φοιβο, δεν κατάλαβα αν διαφωνείς ή αν συμφωνείς με αυτά που γραφω. Μου φαινεται πως συμφωνείς βασικά..

Γραφεις παντως σε κάποια στιγμή: "Ζητημα εργατικης εξουσιας θα τεθει(η πες οπως θες καταργησης της εξουσιας!)". Και εγω ρωτάω: Ποτε ΘΑ τεθει; Τι περιμένει η αριστερα για να το κάνει. Και ξαναπαντάω: Μήπως για να το κανει πρέπει να γινει πρωτα σαν το ΚΚΕ ώστε να μην διακινδυνεύει πραγματα σαν πολιτικός χώρος;;

kaizersoze έγραψε:

Αν και η τακτική αυτή του ΕΕΚ θεωρώ πως είναι πιο πολύ οπορτουνίστικη. Και αυτό το λέω γιατι το ΕΕΚ έκανε μια ανεξήγητη στροφή στον λόγο του και στην πολιτική του από την στιγμή που δημιουργήθηκε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ίδιο αποφάσισε να μην συμμετέχει σε αυτήν. Εγώ λέω πως το ΕΕΚ από την ώρα που κατάλαβε πως δεν το παίρνει να είναι ένα αριστερό κομμα που θα έχει τον ίδιο λόγο και την ίδια πολιτική με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί αν το έκανε αυτό θα έχανε απο τα αποδυτήρια (καθώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν δεδομένο πως θα ειναι πιο δυνατή) αποφάσισε να "αναρχοποιηθεί" ώστε να στοχεύσει σε άλλο κόσμο.

Οσο για το εεκ,τυχαινει αν ειμαι ΟΕΝιτης(νεολαια του εεκ) και κοντα στο εεκ......ειλικρινα συντροφε καλοδεχουμενη η κριτικη σου....αφησε με να διαφωνησω ομως .....Το ΕΕΚ ουδεποτε εκανε στροφη απο το 89' μεχρι το 2009 που μετειχε στο μετωπικο σχημα ΜΕ.Ρ.Α αναλυε και δρουσε βασει των ιδιων πολιτικων αξονων, εθετε ως στοχο τα εργατικα συμβουλια και την αυτοργανωση,την εξουσια των εργατων και τον ελευθεριακο κομμουνισμο με γνωμονα το συμφερον της εργατικης ταξης.Σαν πολιτικος χωρος ειχαμε αναλυσει το δεκεμβρη μια εξεγερση αποτελεσμα μιας κρισης που προιδεαζε για το τι θα επακολουθησει εδω και παγκοσμια,στα οδοφραγματα,στην καταληψη της νομικης,στην καταληψη της γσεε οι συντροφοι ηταν εκει στην καρδια του δεκεμβρη,απο τοτε ουσιαστικα φανηκε μεχρι που φτανει ο καθενας οι μεν σημερινοι ανταρυοτες ηθελαν εν μεσω δεκεμβρη να κανουν συνδιασκεψη για να φτιαξουν ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ!!! οι συντροφοι του εεκ απο την αλλη ειχαν στο μυαλο τους στο δρομο,στις καταληψεις,στους φυλακισμενους,ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ και οχι σε εκλογικα μετωπα,η σταση των αντικαπισταλιστων φανηκε και στην καταληψη της γσεε που φοβοντουσαν μην αναρχεψουν επειδη συμμετειχε και η ΑΚ !!! ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ.....ο δεκεμβρης ηταν στην ουσια που ξεκαθαρισε τα πραγματα....παρολα αυτα με ανακοινωση του το εεκ παρακινουσε τους συντροφους να συνεχθσουν μια επαναστατικη πορεια και να μην παλεψουν την ενοτητα της αριστερας μεσα σε ριζοσπαστικα μετωπα και οχι με φιλους της γσεε και ρεφορμιστες,ειπαμε οτι ο κοσμος του δεκεμβρη μας περιμενει........οσο για τα συνθηματα το εεκ ελεγε κατω η κυβερνηση των δολοφοων εργατικη εξουσια..........μας εχουν κατηγορησει για στροφη προς την αναρχια......η πραγματικοτητα ειναι οτι δεν εχουμε αναρχοφοβια βλεπουμε τις πραξεις του καθενος πισω απο ιδεολογικα ταμπου.....οποιος σε καθε δεκεμβρη ειναι στα οδοφραγματα και στις καταληψεις,κοιταει την εξεγερση δεν εχει εκλογικες αυταπατες ειναι συντροφος μας........αυτη ειναι η ουσια του μαρξισμου και του συγχρονου μπολσεβικισμου.....


*μια σημεισωση....οταν στις 6/12/09 μας χτυπησαν οι μπατσοι αναλεητα, οταν χτυπησαν με μηχανακια συντροφισα μας που εμεινε 15 μερες στην εντατικη εδεσαν συντροφους και επι 10 λεπτα μας γαμουσαν,τους λεγαμε να αφησουν το ασθενοφορο να περασει απο τα μπλοκα τους για να παρει την 60χρονη συντροφισσα που χτυπησαν και οι μπατσοι μας ελεγαν ειστε αναρχικοι θα το καψετε δεν το αφηνουμε να περασει, οταν εσπασαν τα χερια του συντροφου που κρατουσε το πανο ...ξερεις ποι ηταν ΣΤΑ 20 ΜΕΤΡΑ και δεν εκαναν ΤΙΠΟΤΑ??? εβλεπαν 10 λεπτα να χτυπανε τους συντροφους και εκεινοι ΚΑΘΟΝΤΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑΓΑΝ???? ....οι ανταρσυοτες ηταν!!! 1500 που ειχαν τα μπλοκ τους δεν εκαναν τιποτα........και ξερεις ποιοι μας βοηθησαν ?? οι ΑΚαπιτες ενω η αστυνομια τους ειχε τρεξει γυρισαν πισω για να μας βοηθησουν!! ποιον θα θεωρουσες συντροφο εσυ μετα??

kaizersoze έγραψε:

Καταρχάς δεν αντιλαμβάνομαι το εργατικό κίνημα σαν μια ενιαία μάζα. Δεν ξερω από που προκύπτει αυτό σε σχέση με το κείμενο. Κατά τα άλλα ρε συ Φοιβο, δεν κατάλαβα αν διαφωνείς ή αν συμφωνείς με αυτά που γραφω. Μου φαινεται πως συμφωνείς βασικά..

Γραφεις παντως σε κάποια στιγμή: "Ζητημα εργατικης εξουσιας θα τεθει(η πες οπως θες καταργησης της εξουσιας!)". Και εγω ρωτάω: Ποτε ΘΑ τεθει; Τι περιμένει η αριστερα για να το κάνει. Και ξαναπαντάω: Μήπως για να το κανει πρέπει να γινει πρωτα σαν το ΚΚΕ ώστε να μην διακινδυνεύει πραγματα σαν πολιτικός χώρος;;

ΑΥΤΟ ακριβως σου λεω ρε συ ....οτι το ζητημα ειναι περα απο την αριστερα η τον αναρχικο χωρο!! ειναι θεμα της εργατικης ταξης!! δεν μπορει η αριστερα ή ο αναρχικος χωρος να "κυρηξει" επανασταση!! μπορει μονο να προετοιμασει το εδαφος ωστε να παρουν επιτυχημενα οι εργατες την εξουσια,να δωσει μια εμπειρια και μια πολιτικοποιηση.........

Δεκτά αυτά που λες για το ΕΕΚ Φοιβο, δεν είμαι μεσα στην αριστερα για να ξέρω τα εσωτερικά της και αυτό που ειπα ήταν απλά μια εκτίμηση και όχι πεποιθηση. Απλα μετά τον Δεκέμβρη είδαμε ενα ΕΕΚ να εμφανίζεται όλο και πιο κοντά μας, φαίνεται πως παλιότερα δεν φαινόταν τόσο πολυ αυτό λόγω ΜΕΡΑ. Μπορώ να το δεχθω. Βεβαια έχω μερικές απορίες σχετικα με αυτά που λέτε αλλά καλό θα ήταν να αναλυθούν σε κάποιο άλλο τοπικ. Όσον αφορά το τελευταίο ποστ, ρε συ δεν λέμε κατι διαφορετικό. Την επανάσταση θα την "κυρήξει" η κοινωνία συνολικά όταν είναι έτοιμη (και μαζι της και εμείς, άλλωστε κομμάτια της κοινωνιας ειμαστε). Λέω όμως ότι για να προετοιμάζεις το έδαφος για την στιγμή εκείνη πρέπει να μιλάς επαναστατικά στο τώρα και ας μην ειμαστε σε επαναστατική περίοδο.

kaisersoze,δυστυχώς θα διαφωνήσω μαζί σου.

Δυστυχώς στις 15 Δεκέμβρη,το κίνημα δεν "ξαναστάθηκε στα πόδια του".Στις 5 Μαΐου,πέθαναν 3 άνθρωποι.Αυτό,δεν ξεπερνιέται έτσι εύκολα.Ανεξάρτητα απ'το τι λέμε εμείς,what matters για τη δύναμη του κινήματος,είναι η κοινή γνώμη.Πως διαμορφώνεται η κοινή γνώμη?Απ'τα ΜΜΕ.Τα ΜΜΕ,στις 5 Μαΐου,με τη διαστρέβλωση και τη λασπολογία τους,έθαψαν το κίνημα.Τα ΜΜΕ έχουν μερικές key words that trigger την κοινή γνώμη...μια απ'αυτές είναι ο θάνατος.Όταν σ'ένα συμβάν ο δημοσιογράφος βρίσκεται στην,ευχάριστη γι'αυτόν θέση,ν'ανακοινώσει έναν θάνατο,αυτό καλύπτει όλα τ'άλλα.Η κοινή γνώμη πλέον,θα θυμάται τις 5 Μαΐου 2010,όπως θυμάται και τις 6 Δεκέμβρη 2008,όπως και τις 17 Νοέμβρη 1985...ο θάνατος κάνει τη διαφορά.Διότι δυστυχώς,οι περισσότεροι από εκεί ενημερώνονται για τις απεργίες.Για κάθε έναν που βρίσκω να κατέβηκε στις 15,άλλοι 10 δεν ξέρουν καν ότι υπήρχε πορεία.Ένα απλό παράδειγμα?Απ'τη σχολή μου,πήγαμε κάτω από 20 άτομα.Πόσα άτομα είμαστε σε κάθε έτος?200-300.Do the math.Τι δείχνει αυτό?Την αδιαφορία της κοινωνίας.Ενδεικτικά σου λέω,προ ημερών,είχα την ακόλουθη συζήτηση μ'έναν φίλο μου:
(βλέπει μια μελανιά στο μπράτσο μου) -Που χτύπησες?
-Γκλομπιά από μπάτσο.
-Στις 6 Δεκέμβρη?
-Όχι,στις 15.
-Τι ήταν στις 15?
Πολύ απλά,no blood,no memory.Το χρόνο,γίνονται 2-3 γενικές απεργίες.Τις θυμάται κανείς?Γενικότερα,απεργίες γίνονται κάθε λίγο και λιγάκι,όχι φυσικά γενικές.Πως επηρεάζει αυτό τον κόσμο?Σχετικά με το αν θα έχει συγκοινωνίες ή όχι.Αυτό είναι οι απεργίες για την κοινή γνώμη.Άντε και λίγο ξύλο στις ειδήσης των 8.Αλλά μια απεργία που έπαιξε μία μέρα στην τηλεόραση,πολύ απλά δεν είχε το παραμικρό impact.
Τι φταίει γι'αυτό?My opinion,ότι στην Ελλάδα ο συνδικαλισμός έχει γελοιοποιηθεί.Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ είναι βολεμένα κομματόσκυλα,το ΠΑΜΕ γνωστό γραφικό...στην Ελλάδα κάθε βδομάδα και κάποιοι απεργούν,επειδή χαίρονται οι εργατοπατέρες.Και φυσικά,με τέτοιο εκφυλισμό,οι σοβαρές απεργίες δεν πετυχαίνουν τίποτα.Στην Ιαπωνία,ένα μαύρο περιβραχιόνιο φοράνε ενώ δουλεύουν και γίνεται η δουλειά.Εδώ με τόσες απεργίες,απλά τ'αφεντικά στ'αρχίδια τους.

Για την κριτική σου στην αριστερά,μαζί σου.Γενικότερα,η αριστερά στην Ελλάδα είναι κάτι γραφικοί ρεφορμιστές,που οι θέσεις τους συνοψίζονται σε τσιτάτα του περασμένου αιώνα και σε "ΟΧΙ-ΑΡΝΟΥΜΑΙ".

Η πολιτική Αριστερά σε όλες της τις εκφάνσεις- μέσα στην πληκτική προβλεψιμότητά της, δεν παραλείπει από καιρού εις καιρόν να αποκαλεί τον Γιωργάκη Παπανδρέου «Νέο Τσολάκογλου» -εμπνεόμενη από τον επικεφαλής της δοσιλογικής κυβέρνησης της γερμανικής κατοχής. Πίσω από αυτόν τον στερεοτυπικό χαρακτηρισμό, κρύβεται η –συνειδητή ή υποσυνείδητη- προσπάθεια της να υπονοήσει κάποια χαρακτηριστικά της περιόδου. Το πρώτο από αυτά είναι ότι όπως και κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1940- η Ελλάδα βρίσκεται «υπό κατοχή» . Μια κατοχή η οποία αν και έχει επικουρικά οικονομικά χαρακτηριστικά σχετίζεται πρωτίστως με την παρουσία των «ξένων» που «ελέγχουν» την χώρα και των οποίων η ελληνική κυβέρνηση και ενδεχομένως και το ελληνικό κεφάλαιο, αποτελούν τα πειθήνια όργανα.



Τo δεύτερο από αυτά που προκύπτει ως λογική συνέχεια του πρώτου είναι ότι χεριάζετε επειγόντως ένα ευρύ πολιτικό μέτωπο, που να διακρίνετε από την ιδεολογική χαλαρότητα και τον αποφασιστικό χαρακτήρα του («ενάντια στο μνημόνιο»), και το οποίο θα αντιπαραχθεί στην «κατοχή», συνενώνοντας –φαινομενικά – ανόμοιους πολιτικούς χώρους: από «αντιεξουσιαστές που αντιτίθενται στην βία», έτσι ρουστίκ όπως το έθεσε ο Μπαρμπαλέκος Αλαβάνος (ίσος το πιο τυπικό δείγμα ρεφορμιστή πολιτικάντη ) – έως σοσιαλδημοκράτες, μόλις με το καλό τελειώσουν οι «διεργασίες» τους –κατά πως δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ο Τσίπας . Και βέβαια αντίστοιχα «μέτωπα» -ποιο ανοιχτά ή ποιο κλειστά , περισσότερο ή λιγότερο «ριζοσπαστικά» στο λόγο τους -προτείνουν και οι υπόλοιποι πολιτικοί χώροι, από το ΚΚΕ έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στο φαντασιακό της Αριστεράς, μέτωπο αυτό θα πιάσει την δουλεία από εκεί που την είχε αφήσει το ΕΑΜ.


Φυσικά, όλα αυτά πασπαλίζονται με μπόλικη φιλολογία για την «πλουτοκρατία» (από τις ποιο αντι-μαρξιστικές έννοιες που έχουν ποτέ εμφανιστεί στην πολιτική αγορά), τις κακές τράπεζες και το κακό μεγάλο κεφάλαιο, ενίοτε και με στοιχειωδώς ποιο ουσιώδεις αντικαπιταλιστικές αναφορές . Κι όμως πίσω από αλλά αυτά η πραγματικότητα δεν κρύβεται: Για την πολιτική αριστερά, η διατοξικότητα είναι μια συνήθεια που έγινε μανία. Οι ταξικές σχέσεις , η καταστολή, η αναποτελεσματικότητα του κράτους ή η «υποτέλεια» του, όλα μπορούν να είναι εργαλεία στον βασικό σχεδιασμό, που δεν είναι άλλος από την ανάκτηση της «πολιτικής ηγεμονίας»


Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο υποβαθμίζεται η ταξική διάσταση των γεγονότων στην Ελλάδα (που δεν συνιστούν στην πραγματικότητα τίποτα άλλο παρά μια επιθετική αναδιανομή του εισοδήματος, συνδυασμένη με μια απόπειρα παγίωσης νέων συσχετισμών ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία ) αλλά και υποτιμάται και η σημασία του να είναι πρωτίστως (αν όχι αποκλειστικά) ταξική η απάντηση σε αυτά. Το συνδικαλιστικό κίνημα εξακολουθεί να βρίσκεται σε βαθύ ύπνο, όταν γίνεται μια μαριονέτα που τα σχοινιά της κρατούν οι πολιτικές ή εσωκομματικές στρατηγικές. Ακόμα και το αντικαπιταλιστικό κομμάτι του, η συζήτηση μεταφέρεται πρωτίστως και κύρια στα κομματικά γραφεία. [...]

είδες που η «δικτατορία του προλεταριάτου» είναι πάντα λανθάνουσα... και δεν είμαι κατά... μην με ρωτήσεις γιατί, από κοντά... βαριέμαι να γράφω και το ξέρεις... όλη μέρα γράφω, δεν αντέχω άλλο...

overkill2024 έγραψε:

.......... Το συνδικαλιστικό κίνημα εξακολουθεί να βρίσκεται σε βαθύ ύπνο ........

Το συνδικαλιστικό κίνημα, με όρους εξουσίας μιλώντας, δεν μετράει προβατάκια να πηδούν το φράχτη, είναι εργοδοτικό και βαθύτατα εμπλεκόμενο στις εξελίξεις... ακούγεται σαν το «δεν υπάρχει κράτος», ενώ πρόκειται για βαθύ κράτος...

Είμαι υπέρ της αποσύνθεσης των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ -προωθείται από τους ίδιους εξάλλου-, καθώς και με το ξήλωμα του κρατικού μηχανισμού, σε ΔΕΚΟ, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, στενό δημόσιο κ.λπ. ... μην παρερμηνευθεί ότι είμαι κατά του δημόσιου χαρακτήρα και της μόνιμης σχέσης εργασίας (ανεξάρτητα από ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα -αν και όλα θα έπρεπε να είναι δημόσια), μιλάω για κρατικό μηχανισμό, για κομματικούς «σταυροφόρους-μισθοφόρους»...

καμιά φορά βρίσκεις κάτι που ψάχνεις σε άλλο μέρος:
''πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται'' (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. γ΄ 10)


επίσης, διαφωνώ με τους όρους αντι- συν κάτι, γιατί προϋποθέτουν το κάτι... δεν είμαστε -εγώ τουλάχιστον δεν είμαι- αντικαπιταλιστής ή αντιφασίστας, είμαι αναρχοκομουνιστής και αναπόδραστα τα προηγούμενα... αν είμαι, όμως, τα πρώτα δεν είμαι αναγκαστικά το δεύτερο... αυτοπροσδιορίζομαι από αυτό θέλω ή οραματίζομαι ή γι' αυτό που παλεύω κ.ο.κ, όχι από αυτό που αρνούμαι ή διαφωνώ κ.λπ. - δεν έχω ανάγκη το άλλο για να είμαι...

overkill2024 έγραψε:

Φυσικά, όλα αυτά πασπαλίζονται με μπόλικη φιλολογία για την «πλουτοκρατία» (από τις ποιο αντι-μαρξιστικές έννοιες που έχουν ποτέ εμφανιστεί στην πολιτική αγορά),

Μπορεις να το εξηγησεις λίγο αυτο;

kaizersoze έγραψε:

Βεβαια έχω μερικές απορίες σχετικα με αυτά που λέτε αλλά καλό θα ήταν να αναλυθούν σε κάποιο άλλο τοπικ

τι αποριες ρε συ???

1993phevos έγραψε:

kaizersoze έγραψε:

Βεβαια έχω μερικές απορίες σχετικα με αυτά που λέτε αλλά καλό θα ήταν να αναλυθούν σε κάποιο άλλο τοπικ

τι αποριες ρε συ???

1- ΝΤΡΟΠΗ ΤΟ ΘΕΜΑ (thread) ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΟ!!!

2 (Απάντηση στον Φοίβο) - Λοιπον εχω εγω καποιες αποριες. Ο μαρξισμος δεν προυποθετει τον κεντρικο σχεδιασμο και την υπαξρη κομματος εργατικου? Ο ιδιος ο Μαρξ δεν εναντιωθηκε σε αναρχικους και λοιπους αντιγραφειοκρατες ηδη απο την 2η διεθνη αν δεν κανω λαθος, δειχνοντας του πολιτικα τον δρομο να <<την κανουν>> απο τη διεθνη? Λοιπον πως κολλαει μαρξισμος ή κεντρικος σχεδιασμος και αυτοοργανωση? Γιατι η αυτοοργανωση, τουλαχιστον η αντιιεραρχικη σαν πλεον μοναδικα εκφραζομενη εννοια ως αυτοοργανωση( δεν γινεται δηλαδης να μην μιλαμε για αντιιεραρχικη αυτοοργανωση !ΛΟΛ!) εχει να κανει με την αυτοδιαθεση και την αμεση δραση σε σχεση με την οργανωση των εξεγερτικων, ενω ο μαρξισμος και ο κεντρικος σχεδιασμος, με τον δημοκρατικο συγκεντρωτισμο. Δεν νομιζω ο Μαρξ τελικα να μην ειναι συμφωνος με τον Λενιν που πιο ξεκαθαρα προταξε τον κεντρικο σχεδιασμο, ή με τον σημερινο Μαρξισμο-Λενινισμο που τον προτασσει και μαλιστα ετσι συσχετισμενο και με την ψηφοφορια εντος του κομματος και με την αντιπροσωπευση και ολα.

Kenny έγραψε:

1993phevos έγραψε:

kaizersoze έγραψε:

Βεβαια έχω μερικές απορίες σχετικα με αυτά που λέτε αλλά καλό θα ήταν να αναλυθούν σε κάποιο άλλο τοπικ

τι αποριες ρε συ???

1- ΝΤΡΟΠΗ ΤΟ ΘΕΜΑ (thread) ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΟ!!!

2 (Απάντηση στον Φοίβο) - Λοιπον εχω εγω καποιες αποριες. Ο μαρξισμος δεν προυποθετει τον κεντρικο σχεδιασμο και την υπαξρη κομματος εργατικου? Ο ιδιος ο Μαρξ δεν εναντιωθηκε σε αναρχικους και λοιπους αντιγραφειοκρατες ηδη απο την 2η διεθνη αν δεν κανω λαθος, δειχνοντας του πολιτικα τον δρομο να <<την κανουν>> απο τη διεθνη? Λοιπον πως κολλαει μαρξισμος ή κεντρικος σχεδιασμος και αυτοοργανωση? Γιατι η αυτοοργανωση, τουλαχιστον η αντιιεραρχικη σαν πλεον μοναδικα εκφραζομενη εννοια ως αυτοοργανωση( δεν γινεται δηλαδης να μην μιλαμε για αντιιεραρχικη αυτοοργανωση !ΛΟΛ!) εχει να κανει με την αυτοδιαθεση και την αμεση δραση σε σχεση με την οργανωση των εξεγερτικων, ενω ο μαρξισμος και ο κεντρικος σχεδιασμος, με τον δημοκρατικο συγκεντρωτισμο. Δεν νομιζω ο Μαρξ τελικα να μην ειναι συμφωνος με τον Λενιν που πιο ξεκαθαρα προταξε τον κεντρικο σχεδιασμο, ή με τον σημερινο Μαρξισμο-Λενινισμο που τον προτασσει και μαλιστα ετσι συσχετισμενο και με την ψηφοφορια εντος του κομματος και με την αντιπροσωπευση και ολα.

1ον συντροφε εχεις μπερδεψει το μαρξισμο με τον σταλινισμο.....ασχετα του τι πιστευεις πχ οτι η σοβιετικη ενωση ειναι γεννημα θρεμα μαρξιστικης πολιτικης παλης ειναι ΓΕΓΟΝΟΣ οτι σαν θεωρητικο εργο και σαν πολιτικο κινημα ο μαρξισμος =>κομμουνισμος και σταλινισμος διαφερουν σε 3 βασικοτατα πραγματα:
1. θεωρητικες διαφορες-σταλινικες πατεντες που θα σου εξηγησω αλλη φορα (δεν μας ενδιαφερουν τωρα)
2. πρακτικα τι ειναι κομμα?! το κομμα και η ηγεσια για τους μαρξιστες δεν ειναι ο καλος πατερας που θα φυλαει το λαο,που θα εχει την εξουσια κλπ ειναι ενα οργανο συντονιστικο που υλοποιει την γραμμη και τις αποφασεις του λαου και θα δωσει τη δικη του καθοριστικη πολιτικη μαχη για την επανασταση/συσπειρωνει μια πρωτοπορια του εργατικου κινηματος.......το κινημα παρολα αυτα για τους μαρξιστες μονο αρχιζει απο ενα επαναστατικο κομμα δεν τελειωνει σε ενα επαναστατικο κομμα...το κομμα δινει μια πολιτικη μαγια...τα σωματεια στους χωρους δουλειας,επιτροπες κατοικων-ανεργων,φοιτητικα σχηματα,πρωτοβουλιες για συγκεκριμμενα αιτηματα,αυτοδιαχειριζομενοι χωροι ειναι μερη που χτυπαει η καρδια του κινηματος αναγκαια γαι την μαζικοποιηση και ριζοσπαστικοποιηση συνειδησεων και ανεξαρτητα απο το κομμα........ακομα και η εργατικη εξουσια που λεμε αυτοοργανωση συνεπαγεται!!!τα εργατικα συμβουλια που θα διαχειριζονται τους χωρους δουλειας θα πρεπει να ανεξαρτητοι απο το κομμα χωροι ταξικης ζυμωσης και εργατικης διαχειρισης!!! τα λεγομενα "μεταβατικα αιτηματα" ακομα και μερικα απο αυτα χαρακτηριζονται απο αυτοργανωση πχ εθνικοποιηση των καιριων κλαδων της βιομηχανιας κατω απο εργατικο ελεγχο και διαχειριση
3.ιστορικη αναλυση-μαρξιστικη σκοπια=οι μαρξιστες ουδεποτε υποστηριξαν οτι εχουν βρει το θειο δρομο......ο μαρξισμος σαν ζωντανη θεωρια διαμορφωνεται απο καθε εργατη,δεν ειναι ενας μεγαλος τομος μου εχει "κλεισει" και ειναι δουλεια του καθε "πατερα" να τον "μεταφρασει" στον "απλο" λαο.......







υ.γ κανεις και ενα αλλο λαθος συγχεεις την αμεση δραση με την αυτοοργανωση!!! δεν χρειαζεται καποιος να ειναι εξεγερμενος για να δρα αυτοοργανωμενα.........ακομα και ενας φασιστας μπορει(θεωρητικα) να ειναι αυτοοργανωμενος αν πραττει παρακαμπτοντας γραφειοκρατικες ηγεσιες και αυτοκλητους πατερες!!!!!!!!!!

1993phevos έγραψε:

υ.γ κανεις και ενα αλλο λαθος συγχεεις την αμεση δραση με την αυτοοργανωση!!! δεν χρειαζεται καποιος να ειναι εξεγερμενος για να δρα αυτοοργανωμενα.........ακομα και ενας φασιστας μπορει(θεωρητικα) να ειναι αυτοοργανωμενος αν πραττει παρακαμπτοντας γραφειοκρατικες ηγεσιες και αυτοκλητους πατερες!!!!!!!!!!

Οχι δεν τα μπερδευω. Απλως δεν το εγραψα πολυ ξεκαθαρα. Με αφορα πολυ το θεμα. Θα γραψω και αλλα συντομα. Και ευχαριστω.